محمد مهدی عسگرپور رئیس هیات مدیره خانه سینما اعلام کرد ؛‌از آنجائی که ماموریت تامین امنیت شغلی اعضای خانه سینما علی رغم پی گیری های چندساله که جسته و گریخته نیز در دوره های  هشتم، نهم، دهم هیات مدیره دنبال شده و به نتیجه نرسیده است. و با توجه به اینکه مجموعه برنامه ها و طرح های مدون شده هیات مدیره یازدهم نیز که به مقامات عالی کشور از جمله ریاست محترم جمهور ، وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی ، رفاه و تامین اجتماعی تاکنون منتجع به ثمره ای نشده است همه ی اعضای اصناف سینمایی به منظور رساندن صدایی خود به مدیران مسئول و مقامات کشوری و متمولین نیکوکار گردهم می آیند تا بر تقاضاهای  صنفی و حداقلی خود برای تامین معیشت و رفاه اجتماعی شان تاکید و چاره اندیشی کنند.
متاسفانه خود من در هر هفته شاهد مراجعه ی همکارانی هستم که به علت بیکاری ممتد در حداقل های زندگی معطل مانده و با آبرومندی، صورت با سیلی سرخ می کنند و هنگامی که دیگر طاقتشان طاق می شود خودشکنی کرده برای تامین یکصدهزار و یا دویست هزار تومان بن کالا به خانه ی شان مراجعه می کنند. عده ای که ناشی از فشارهای درونی ناشی از نبود اشتغال زود هنگام تر از نرخ سلامتی در جامعه فوت می کنند.
در شرایط مطلوب زیر ساخت های سینمایی و محله های عرصه کالای سینمایی 60 تا 80 فیلم سینمایی را پشتیبانی می کنند. بر این اساس بسیار روشن و واضح است که هر یک از اعضای ما هر دوسال یکبار آن هم به مدت 5 ماه شاغل خواهند بود چه برسد به شرایطی که کم بود اعتبارات و تضییق صدور مجوزهای ساخت و نمایش اوضاع را از آن حداقل بدتر می کند در آن شرایط طبیعی هر دو سال همکاران ما 18 ماه خانه نشین هستند بدون بیمه بیکاری و تامین آتیه چه بسیار کارگردانان و دست اندرکاران سینما که پس از عمری خدمات و افتخار برای این سرزمین و مردم آن، در دوران کهولت بدون حداقل های معیشتی تنها و منزوی مانده اند به نظر می رسد مسئولیت متقابل مدنی در قبال آنچه که اینان برای جامعه  آفریدند و آنان را در غم و شادی تصویرهایشان شریک کرده اند حداقل انتظار آن است که مثل بقیه ی افراد جامعه از بیمه بیکاری و تامین معیشت آبرومند هنگام کهنسالی برخوردار باشند.
هیات مدیره جامعه اصناف سینمایی به تقاضای رئیس جمهور محترم در مهرماه 1387 مجموعه برنامه ای را برای برون شد از وضع کنونی سینمایی ایران به سوی پیشبرد توسعه و تعالی سینما و به طبع آن معیشت و رفاه جامعه اصناف سینمایی تنظیم و در جشن های اعیاد فجر همان سال (1387) به ایشان و کمیسیون محترم فرهنگی مجلس تقدیم کرد. باشد که خود چاره ساز و تدبیرگر کار و حرفه ی خود باشیم در همان سال طرح بیمه بیکاری با استدلال عدد و رقم و میزان تولیدات و افراد شاغل به منظور تاسیس صندوق بیمه بیکاری به عنوان مقام مسئول مجری برنامه های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور تقدیم شد.
کل اعتباردرخواستی برای اداره خودگردان صندوق بیمه بیکاری سینماگران که د رآن طرح به ایشان ارائه شده بود، چهار میلیارد تومان بود، که بقیه ی آن توسط سهم اعضا تامین می شد که 5 هزار خانواده سینماگران ایران که در پس انقلاب به حق سفیر جمهوری اسلامی ایران بوده است به حداقل های رفاهی و اجتماعی می رسیدند.
متاسفانه آن نیز در بی ارادگی و بروکراسی دیوان سالاری وارتخانه های کار، رفاه و ارشاد گم شده است.
ما به منظور رساندن صدای خود به متمولین خیر اندیش و نیکوکار و برای آخرین امکان شنیدن صدایمان به مسئولین 18 مرداد ماه همه گردهم می آییم تا مطالبات صنفی و حداقلیمان را با یکدیگر به گفتگو بگذاریم و با تامین منابع جدید بنیان صندوق بیمه بیکاری و رفاه اجتماعی را پی ریزیم.
هیات مدیره خانه سینما از امین تارخ تقاضا کرده است تا مسئولیت اداره ی این گردهمایی را برعهده گیرد.