به گزارش سایت خانه سینما، درابتدای این مراسم عبدالله اسفندیاری به دعوت کامران ملکی مجری مراسم پشت تریبون آمد و آیاتی از قران کریم را قرائت کرد. او پس خواندن سوره "نون و القلم" همراه با معنی آن سالروز تولد حضرت فاطمه(ع) و فتح خرمشهر را تبریک گفت.

حسین ایری دبیر این جشن در ادامه مراسم با اشاره به اینکه جشن کانون فیلمنامه نویسان همزمان با روز بزرگداشت فردوسی در 25 اردیبهشت ماه باید برگزار شود گفت: در دو سال اخیر به دلیل گرفتاری ها و حوادثی که در جامعه بوجود آمد و بحران مالی خانه سینما، نتوانسیتم جشن را برگزار کنیم و به همین دلیل هیاتی که باید فیلمنامه های تولید شده در سال را داوری می کرد، نتوانست کار خود را انجام دهد و به همین دلیل نمی توانیم فیلمنامه برتر را معرفی کنیم اما از چند فیلمنامه نویس پیشکسوت و برتر تقدیر خواهیم کرد.

حسن مهدوی فر نایب ریییس کانون فیلمنامه نویسان با اشاره به فعالیت هایی که پیشکسوتان این حرفه انجام داده اند، گفت:" فیلمنامه نویسان پیشکسوت سینما عاشق بودند و سماجت و ذوق داشتند. تعداد آنها انقدرکم بود که در یک ژیان جا می گرفتند. اما آنها می خواستند سوار قطار سینما بشوند و این قطارپر سرعت شود و راه بیفتد. این قطار رفته رفته شلوغ تر شد و بعد از دو دهه چند واگن آن پر شد. این قطار برای همه جا دارد و کسی جای کس دیگر را تنگ نمی کند."

او از اصغر عبداللهی، سیامک تقی پوربه عنوان لوکوموتیوران های این قطار یاد کرد که افرادی مانند ابوالحسن داوودی، محسن دامادی و فرهاد توحیدی هم به آنها پیوستند.

در ادامه مراسم سیروس الوند و عبدالله اسفنیاری برای تقدیر از ابواحسن داوودی روی صحنه امدند و. الوند از سعید مطلبی و فریدون گله به عنوان اولین لوکموتیوران های این قطار یاد کرد و گفت: در ابتدا کانون فیلمنامه نویسان 100 عضو داشت که 50 نفر آن سعید مطلبی و 50 نفر دیگر فریدون گله بود. داریوش مودبیان و عبداله اسفندیاری به همراه  چند نفر دیگر کانون را به راه انداختند و من خوشحالم که فیلمنامه نویسی در این سینما جدی گرفته می شود.

ابوالحسن داوودی هم با اشاره به حل مشکلات مالی خانه سینما گفت: خوشحالم بعد از سال ها خانه سینما که آخرین سنگر حمایت از حقوق اصناف است را در موقعیتی می بینم که ظاهرا مشکلات مالیش برطرف شده است. او با ابراز تاسف از اینکه صنوف و دولت مقابل یکدیگر قرار گرفته اند گفت: دولت فقط تلاش میکند که بگوید خانه سینما غیر قانونی است اما خانه سینما به حرمت همین جمع ها قانونی است و هیچ کس نمی تواند قانونی بودن آن را زیر سوال ببرد. امیدوارم خانه سیما بابت پولی که  از حامیان مالی می گیرد، بدهکار کسی نشود.

اسفندیاری هم با بیان اینکه سیامک تقی پور در کانون فیلمنامه نویسان مسولیت تدوین اساسنامه کانون را برعهده داشته است، توضیح داد: ایشان فیلمنامه نویس تلویزیون و سینما بود و فیلمنامه "جاده های سرد"  را که جز اولین فیم هایی بود که خاکریز جشنواره های حهانی را فتح کرد، نوشتند.. اوابراز امیدواری کرد رابطه میان اهالی سینما و مدیران دولتی گرم و صمیمانه شود.

سیامک تقی پور روی صحنه آمد و از اینکه این تعداد فیلمنامه نویس  بعد از دو دهه در این جشن دور هم جمع شده اند ابراز خوشنودی  کرد و گفت: در ابتداد 12 نفر دور هم جمع شدند تا اساسنامه را به تصویب برسانند. در آن زمان سعید مطلبی و ناصر تقوایی هم حضور داشتند . خوشحالم تمامی این زحمات به جایی رسید که یک فیلمنامه نویس در راس هیات مدیره خانه سینما قرار دارد واز حقوق صنوف دفاع می کند.

جابر قاسمعلی برای ارائه گزارش هیات مدیره روی صحنه آمد و از قرارداد با بنیاد سینمایی فارابی برای چاپ کتابی به مناسبت سیمین جشنواره فیلم فجر درباره  بنیاد سینمایی فارابی و فیلمنامه ، کتاب گفتگوی مفصل با فرهاد توحیدی ، تاسیس مدرسه عالی فیلمنامه نویسی و نگارش و تولید 20 فیلمنامه، اصلاح اساسنامه توسط محمود محراب آور، اهدا وام به چند نفر از اعضا از سوی صندوق رفاه کانون، آماده شدن ققنوس بلورین ویژه فیلمنامه نویسان، و پیپگیری مسکن اعضا به عنوان فعالیت های جاری هیات مدیره کانون فیلم نامه نویسان نام برد. او از احمد میرعلایی در جایگاه مدیریت بنیاد سینمایی فارابی و همکاران او  حسن نجاریان و پژمان لشکری پو ر تشکر کرد.

احمد میرعلایی  به عنوان سخنران بعدی رو صحنه آمد وبا تبریک سالروز تولد حضرت فاطمه(ع) و سالروز فتح خرمشهر گفت: به والله، به والله، به والله، من افتخارم این است که زیر پرچم خانه سینما بایستم و صحبت بکنم ولی هیچ‌وقت نمی‌خواهم اهالی خانه سینما زیر هیچ پرچمی ‌بروند. اما از رسانه ها خواست صحبت های او را منتشر نکنند.

در ادامه مراسم پونه فراهانی قطعات موسیقی را با گیتار اجرا کرد .سپس جابر قاسمعلی بخشی از دیباچه نوین شاهنامه نوشته بهرام بیضایی را خواند. همچنین از تندیس بلویرن ققنوس با حضور فرهاد توحیدی و قاسمعلی رونمایی شد.

 فرهاد توحیدی با انتقاد از صحبت های میرعلایی گفت: مهمانی و میزبانی آدابی دارد. اخلاق دیری است که از میان ما و جامعه ما رخت بربسته است. پنهان کردن و خاکمال کردن حقیقت خیلی ساده شده است. ما دوست داریم به صحبت های آقایان داوودی و میرعلایی گوش کنیم و توجه کنیم. همه دوست دارند در صلح و آرامش زندگی کنند هنر جز در محیط امن و آرام رشد نمی کند و بساط فرهنگ در بحران ها برچیده می شود.

او ادامه داد: در بحران ها است که استفاده از ظرفیت بخش خصوصی در کشوری که 80 درصد ان اقتصاد دولتی دارد، مذموم می شود. اما همین دولت  هم مهمترین جشنواره هایش را با استفاده از حامیان مالی برگزار می کند. پای پوسترهای جشنواره فیلم فجر می توانید مهر این حامیان مالی را شناسایی کرد. در حال حاضر صنوف خانه سینما برای کسب استقلال زیر هیچ پرچمی جز منافع صنفی تجمیع نمی شوند. اگر مشکل عمیق شده به دلیل این است که دوستان دولتی وظایف خود را انجام نداده اند. بارها توضح داده ایم که صنف امنیت شغلی می خواهد آیا خانه سینما با 800 میلیون تومان بودجه سالانه مسوول برقراری امنیت شغلی است؟ در ماده 116 قانون برنامه چهارم توسعه دولت مکلف شده صندوق بیمه بیکاری هنرمندان را تشکیل دهد تا هر هنرمندی که بیکار می شود به مدت 3 سال تحت پوشش قرار گیرد چرا تا به حال لایحه تاسیس تشکیل صندوق بیکاری از سوی دولت به مجلس ارائه نشده است؟

توحیدی با انتقاد از اینکه مطالبات صنفی  را نادرست می دانند گفت: صنف می تواند از دولت این موارد را مطالبه کند اما وقتی این کار را انجام می دهد، غیرقانونی و شرکت خصوصی می شود وقتی روی پای خود می ایستد و حامی مالی پیدا می کند، می گویند زیر پرچم دیگری رفته است. فقط در اقتصاد بسته است که این وضع پیش می آید. در اقتصاد باز و پویا که در همه دنیا وجود دارد اصناف از هرجایی که استقلالشان را مخدوش نکنند، کمک دریافت می کنند. بیش از یک سال است که بودجه های سنواتی خانه سینما پرداخت نمی شود و تفاهم نامه ای هم بسته نشده است.امیدوارم راه گفتگوهایی که مبتنی بر تعقل و خرد ورزی است، باز شود. حرف خوب زدن تنها هنر نیست، خوب حرف زدن هنر است. خدا عاقبت  همه ما را به خیر کند و این اعیاد هم بر شما مبارک باشد.

در ادامه مراسم مسعود احمدیان برای تقدیر از مجید فرازمند روی صحنه آمد. احمدیان گفت: سینمای ایران قدمتی بیش از 100 سال دارد ما از مظلوم ترین صنف خانه سینما یاد می کنیم، فکر می کنم وقتتش رسیده که مدیران دولتی و صنوف پشت یک میز بنشینند و با همان منطقی که در فیلمنامه نویسی داریم با هم  صحبت کنند.

لوح تقدیر ققنوس بلورین و شاهنامه فروسی به افرادی که از آنان تقدیر شد، تعلق گرفت.

فرازمند از اینکه دوستانش در کانون او را فراموش نکرده اند تشکر کرد و گفت: امیدورام آن بچه تخس جنوب شهر نباشم که شیشه های قطار را می شکند و مسافر مظلوم این قطار باشم.

مهدی صباغ زاده برای تقدیر از محمدهادی کریمی روی صحنه  آمد. او با اشاره به استقلال خانه سینما گفت: باید دست همیاری به هم بدهیم و ار تشت پرهیز کنیم.دوستان در خانه سینما تلاش می کنند در جهت حفظ استقلال اصناف حرکت کند و باید نگذاریم اقتصاد بر قلم غلبه کند.فیلمنامه نویسی کار تخصصی است و باید جایگاهش ن آ تللحفظ شود.

سروش صحت برای تقدیر از پیمان قاسم خانی روی صحنه آمد و گفت:"پیمان نویسنده  خیلی خیلی خوبی است وفکرمی کنم علت آن این است که خیلی کتاب می خواند، خیلی فیلم می بینید، زبان انگلیسی اش خیلی خوب است و فیلم ها را حتی بدون زیر نویس می بیند، هر روز روزنامه می خواند، خوب زندگی می کند، خیلی خوب می خورد، خوب می خوابد، خوب می خندد و خوب گریه می کند حتی خوب با پلی استیشن بازی می کند و اینها همه یعنی اینکه او خوب زندگی می کند اما یک اشکال او این است که حمیت صنفی ندارد و هرجا نویسنده خوب می بیند به او پر و بال می دهد و از او حمایت می کند. با این حال از تهیه کنندگان خوب پول می گیرد و برای ما همه خوب است چون دستمزدها را بالا می برد و کارش را جدی می گیرد. شانس بزرگ او این است که چون طنز می نویسد چشمه تمام نشدنی طنز یعنی بهاره رهنما را هم در کنار خود دارد. او از بهاره رهنما دعوت کرد که روی صحنه بیاید.

رهنما هم گفت: خوشحالم که با آدم خوبی زندگی کردم چون جاه طلب هستم دوست دارم یا خودم درجه یک باشم یا  آدمی درکنارم باشد که او درجه یک باشد  و این اتفاق افتاده است.

پیمان قاسم  خانی با ابراز خوشحالی از اینکه در حضور اساتید خود تقدیر می شود، گفت: باعث افتخار من است که در در حضور اساتیدم مثل سعید مطلبی، منوچهر محمدی و ابولحسن داوودی جایزه میگیرم.دوست دارم از سیف اله داد یاد کنم چون خیلی مدیونش هستم.

جابر قاسمعلی برای اهدا لوح و تقدیر از سعید مطلبی روی صحنه  امد . مطلبی با ابراز خوشحالی از حضور دراین جمع گفت: شرکت در این مراسم خلاف عادت من است اما حضور در جمع شما انقدر شرف و عزت داشت که اگر نمی آمدم بعدها احساس حسرت می کردم. 30 سال پیش مسوولی یک خط نوشت که این نویسنده  صلاحیت لازم برای نوشتن را ندارد نپرسیدم چرا؟ بعدها اسم  من در هیچ روزنامه  ای نیامد مگر برای اینکه زخم و نیتشری بزند پرسیدم چرا؟ در مملکت خودم مثل یک  مهاجر کار سیاه کردم .30 سال شب و روز نوشتم برای کارهایی که کردم توقع تقدیر ندارم اما فیلمنامه ای نوشتم که شاید قابل توجه باشد که بتوانم بگویم نویسنده ام و سرمایه ام قلمم است که هیچکس نمی تواند آن را از من بگیرد.

او با بیان اینکه فیلممامه نویسان مظلوم هستند گفت: ما آغازگر هر فیلم سینمایی هستیم وقتی این فیلم موفق می شود روی گلیم موفقیت همه جا دارند، جز نویسنده اما وقتی ناموفق است انگشت اتهام  فقط به سوی ماست.ما دلشکسته می شویم و به کاری که می کنیم مشکوک می شویم اما دوباره همان کار را انجام می دهیم .ما نویسنده ها ققنوسیم هر روز مظلومیت خود را میبینیم با نظر تهیه کننده، کارگردا ن و ممیزها ،متنمان را عوض می کنیم اما وقتی کارمان را تحویل می دهیم ، فراموش می شویم . ما خدایگان حرفه خودمان هستیم . شخصیت ها  را ما خلق می کنیم اما در وسط کار آنها از ما تمکین نمیکنند. حتی در دنیایی که خدایگانش هستیم هم مظلوم هستیم. گاهی پشیمان می شوم که این کار را انتخاب کردم و می گویم کاش کارمند بانک یا وکیل می شدم اما در همان لحظه اگر کسی بگوید چه کاره ای با افتخار می گویم نویسنده ام.

در بخش پایانی مراسم هیات مدیره کانون فیلمنامه نویسان برای تقدیر از فرهاد توحیدی روی صحنه آمدند.

حسین ایری از او به عنوان کسی که هرگز حسادت نمی کند نام برد و گفت: توحیدی به نوشتن آبرو بخشید و اعتبار صنف را بالا برد.ما برای استادی او احترام می گذاریم.

حسین ترابی متن طنزی درباره توحیدی خواند.

شادمهر راستین گفت: افتخار میکنم که همکار توحیدی هستم. سکه هایی را که از بنیاد فارابی گرفتم را به صندوق حمایت از حقوق  مولفین کانون هدیه می دهم.

پیمان عباسی هم گفت:خیلی از افرادی که امروز از فیلمنامه نویسان نامی هستند از شاگردان فرهاد توحیدی بوده اند.

جابرقاسمعلی گفت: اوایل سال 80 وارد کانون شدم اما انگار سال ها است که توحیدی را می شناسم. او آرام صبور و مهربان است.

در این آیین نشان طلای فیلمنامه نویسی سینمای ایران به توحیدی اهدا شد.

توحیدی با بیان اینکه خود را لایق این تقدیر نمی داند، گفت: حق سعید مطلبی بیش از اینها است.من هم شاگرد مطلبی هستم بدون اینکه در کلاسش شرکت کرده باشم. اما می خواهم از اساتیدی که در کلاسشان حضور داشتم یاد کنم. خسرو حکیم رابط که او هم خیلی مظلوم است.ابراهیم مکی که خیلی جایش خالی است و همینظور محسن یلفانی که ان شاالله عمرشان دراز باد.