یکی از عکسهای ناصر تقوایی به عنوان یادمان پانزدهمین جشن سینمای ایران رونمایی شد
روابط عمومی پانزدهمین جشن سینمای ایران ضمن اعلام خبر فوق افزود ، بنا بر تصمیم شورای سیاستگذاری جشن پانزدهم  مصوب شد هر پنج سال یک بار یکی از عکسهای فیلمسازان برجسته ی سینمای ایران به عنوان یادمان همان سال برگزیده و رونمایی شود و این مجموعه به صورت گنجینه ای در خانه سینما نگهداری گردد.
گفتنی است چهارشنبه شب  ، اولین یادمان جشن سینمای ایران در جمع داوران پانزهمین جشن سینمای ایران رونمایی شد .
در این مراسم کیومرث پوراحمد ، دبیر پانزدهمین جشن سینمای ایران از ابتکار مراسم  یادمان ابراز خوشحالی کرد و گفت :
امسال ما از یکی از عکسهای ناصر تقوایی را به عنوان اولین یادمان جشن سینمای ایران انتخاب و توسط خود ایشان رونمایی می کنیم.
ناصر تقوایی بعد از رونمایی از تابلو گفت :
این تصویر بیان کننده احساس من نسبت به سینمای پانزده سال گذشته است.

بخش مستند پانزدهمین جشن سینمای ایران


مراسم اعطای جوایز بخش مستند پانزدهمین جشن سینمای ایران با تقدیر از بهمن کیارستمی و زنده‌یاد محمدرضا سرهنگی برگزار شد.
شنبه 12 شهریورماه تالار ایوان شمس شاهد برگزاری یکی از جشن‌های مستقل خانه سینما بود. مراسم بخش مستند جشن ساعت 21 با حضور چهره‌های مختلف فعال در سینمای بلند و داستانی و مستند کار خود را آغاز کرد و علیرضا شجاع‌نوری مسئولیت اجرای آن را برعهده داشت.
پوراحمد: خرد جمعی موجب یگانگی مستندسازان شد
کیومرث پوراحمد دبیر پانزدهمین جشن سینمای ایران به عنوان نخستین سخنران روی صحنه حاضر شد و گفت: «در مورد بخش مستند جشن برخی محترمانه و برخی با بی‌احترامی اعتراض کردند، اما ما به احترام جشن سکوت کامل کردیم تا به سوء تفاهم‌ها دامن نزنیم.»
او ادامه داد: «سه ساعت قبل نامه‌ای روی خبرگزاری فارس قرار گرفت با امضای محفوظ که بزرگترین بی‌اعتباری آن همین محفوظ بودن اسم‌های نگارندگان آن است. چرا امضا محفوظ؟ آقایان و خانم‌های محترم اگر راست می‌گویید چرا امضا محفوظ است؟ اسمت را بنویس با شهامتی که البته نداری. در این مورد داوران جشن اگر لازم بدانند پاسخ خواهند داد.»
پوراحمد اظهار داشت: «در ادامه می‌خواستم از هر دو صنف مستند خانه سینما تشکر کنم که با خرد جمعی به یگانگی رسیدند. پیشنهاد می‌کنم سال آینده با یک صنف مستند روبرو باشیم و همانطور که آقای کمال تبریزی در جشن فیلم کوتاه آرزو کرد سال بعد به خانه سینمای مستقل برسیم.»
حیدری فاروقی:
رامین حیدری فاروقی مدیر هماهنگی جشن مستند در سخنانی در مورد این دوره از جشن اظهار داشت:‌ «بزرگترین و مهمترین گزارش این دوره از جشن این است که مستندسازان مستند می‌سازند و امکان نقد جامعه را فراهم می‌کنند. 335 فیلم این فرصت را فراهم کرد، گروهی آثار را انتخاب کنند. پسند هر کدام از ما شبیه خودمان است و جای شکر دارد که خدا ما را متفاوت آفرید. کسی نمی‌تواند جمعی را گرد هم بیاورد که همه برایش هورا بکشند.»
او ادامه داد: «هیئت انتخاب و داوری به خوبی کار خود را انجام دادند و از کسانی که به ما اعتماد داشتند ممنونم و امیدوارم کسانی که به ما اعتماد نداشتند، این اعتماد را به دست آورند.
در این بخش فرهاد توحیدی رئیس هیئت مدیره خانه سینما در کنار حیدری فاروقی قرار گرفت تا از حمید سهیلی مدیر هماهنگی دوره قبلی جشن تقدیر به عمل بیاید.»
نکوداشت زنده‌یاد سرهنگی
بخشی از مراسم به نکوداشت زنده‌یاد محمدرضا سرهنگی اختصاص پیدا کرد. در این بخش فرشته طائرپور و مرتضی رزاق‌کریمی روی صحنه حاضر شدند و لوح نکوداشت را به روژان سرهنگی دختر زنده‌یاد سرهنگی اهدا کردند.
طائرپور خطاب به دختر زنده‌یاد سرهنگی گفت: «خیلی آسان نیست حرف زدن با مجموعه‌‌ای از خاطرات. پدرت پر از انرژی و حس مثبت بود. سر «گلنار» تازه از فرانسه برگشته بود و مدیر تولید این فیلم شد. در آن سال و تا آخرین سال‌های زندگی هیچ‌گاه او را خسته ندیدم.»
او ادامه داد:‌ »پدر تو با ارزش‌ترین میراث را برای تو و کودکان ایران به جا گذاشت. من به عنوان یک تهیه‌کننده سینمای کودک به این میزان پرکاری غبطه می‌خورم و امیدوارم روزی مسئولان کشورمان زمینه دیده شدن این فیلم‌ها را به وجود بیاورند.»
رزاق‌کریمی هم در مورد مرحوم سرهنگی گفت: «سال 72 بود از طریق یکی از دوستان حوزه هنری با آقای سرهنگی آشنا شدم و ایشان به دگا فیلم آمدند و در مورد چند پروژه کودک با هم صحبت کردیم تا اینکه به کودکان سرزمین ایران رسیدیم. بخش دیگر همراهی ما به سال 78 و راه‌اندازی انجمن تهیه‌کنندگان مستند و حضور ایشان در هیئت موسس و هیئت مدیره بازمی‌گردد.»
او اظهار داشت: «زنده‌یاد سرهنگی در مورد آثاری که تولید و تهیه کرد نهایت گذشت را داشت. او از خانواده، همسر و تنها فرزندش و حتی از جانش گذشت تا کارهای ماندگاری خلق کند. امیدوام عاقبت هیچ‌یک از تهیه‌کنندگان مستند همانند سرهنگی نشود.»
روژان سرهنگی نیز متن کوتاهی در مورد مجموعه «کودکان سرزمین ایران» مستند چندین قسمتی تهیه شده از سوی سرهنگی خواند و از اینکه همچنان این مجموعه ارزشمند در لابراتوارهای صداوسیماست و به سرانجامی نرسیده ابراز نارحتی کرد.
عسگرپور: مستندسازان ما را از آرمان‌گرایی به واقع‌گرایی می‌رسانند
مدیرعامل خانه سینمای ایران به عنوان دیگر سخنران مراسم روی صحنه حاضر شد و گفت: «از انجمن مستندسازان و تهیه‌کنندگان مستند تشکر می‌کنم که تلاش کردند در یک دوره فشرده جشن مستقل خودشان را مدیریت کنند. خدا را شکر می‌کنم که در یکسال گذشته اتحاد شکل گرفته موجب شد اتحاد صنفی را تا حد مقدور حفظ کنیم.»
محمدمهدی عسگرپور اظهار داشت: «بعد از هر اتفاق بزرگ در یک جامعه که در مورد جامعه ما می‌تواند انقلاب اسلامی و پس از آن جنگ هشت ساله باشد، دوره‌ای آرمان‌گرایی به وجود می‌آید. این مسئله در مورد انقلاب‌‌های همه کشورها دیده می‌شود. بعد از این دوران آرمان‌گرایی، زمان واقع‌گرایی می‌رسد. جوامعی موفق هستند که بتوانند با کمترین آسیب این مقطع آرمان‌گرایی را به واقع‌گرایی برسانند.»
او اظهار داشت: «در این میان فرهیختگان جامعه به واسطه فضایی که دولت برایشان فراهم می‌کند می‌توانند این آرمان‌گرایی را با آسیبی کم به واقع‌گرایی برسانند. سینماگران معمولا در کشورهای صاحب سینما نقش مهمی ایفا می‌کنند و مستندسازان بیش از هر گروه سینماگران در نمایش واقعیت‌های جامعه می‌توانند نقش موثری برعهده داشته باشند.»
مدیرعامل خانه سینما گفت: «آنچه می‌تواند گیج‌زدن‌ها را در رد شدن از آرمان‌گرایی و رسیدن به واقع‌گرایی کمک کند، ایجاد فضای مناسب از سوی دولت برای بیان نکات است؛ نه مثل دوستی که می‌گفت اگر می‌خواهید مستند جدی بسازید از سفرهای استانی رئیس جمهور فیلم بسازید این سطحی‌ترین نوع نگاه می‌تواند باشد.»
اهدای دو جایزه
در ادامه برنامه عزیز ساعتی و شهاب‌الدین عادل برای اهدای دیپلم افتخار تصویربرداری روی صحنه حاضر شدند و جایزه را به حشمت نارنجی و محمد نوری برای مستند «ارتفاع امید» اهدا کردند.
حسن زاهدی نیز دیپلم افتخار بهترین صدا را به مهرشاد ملکوتی برای مستند «خانه قمر خانم» اعطا کرد.
تقدیر از کیارستمی
بهمن فرمان‌آرا برای تقدیر از بهمن کیارستمی روی صحنه آمد و کیارستمی که حتی در کلیپ مربوط به تقدیر خود مقابل دوربین حاضر نشده بود، روی صحنه نیز سخنی نگفت و نشان ویژه انجمن مستندسازان را از دستان فرمان‌آرا دریافت کرد.
فرمان‌آرا در ادامه جایزه بهترین تدوین جشن را به بهمن کیارستمی برای تدوین فیلم «حجاب در حجاب» اهدا کرد و گفت: «در سینمای ایران آن‌هایی که سیگاری هستند می‌دانند سیگار بهمن سه نوع است، بهمن کوچک که بهمن قبادی است، بهمن پهن که من هستم و بهمن دراز که بهمن کیارستمی است.»
او ادامه داد: «خوشحالم در بخش مستند جشن برای کسی نکوداشت برگزار می‌شود که صدای الرحمن او بلند نشده؛ چون در مورد چهره‌های ماندگار تلویزیون از کسانی تقدیر می‌شود که به سرازیری تلویزیون هم نمی‌توانند برسند. امیدوارم بهمن سال‌های سال کار کند و از استعدادی که به واسطه ژن به او منتقل شده بهره ببرد.»
اهدای جوایز
دکتر حجت و رویا تیموریان برای اهدای جایزه بهترین پژوهش روی صحنه آمدند و جایزه را به ارد عطارپور و سعید ملیح برای مستند «خلیج فارس» اعطا کردند. دکتر حجت تحقیق و پژوهش را عامل اتصال سینمای رویاپرداز به واقعیت دانست.
محمدرضا مقدسیان و سعید رشتیان تندیس شایستگی و دیپلم افتخار بهترین کارگردان فیلم کوتاه مستند را به حسن نقاشی برای «مهرا» اهدا کردند. نقاشی در سخنانی با اشاره به اعتراض‌هایی که از سوی برخی مستندسازان در مورد کاندیداهای جشن صورت گرفته بود، گفت: «اختلاف‌ها را در درون صنف و خانه سینما حل کنیم و این باعث نشود بعضی‌ها از ناراحتی و اختلاف شاد شوند.»
فرهاد ورهرام و مرتضی ندایی جایزه بهترین مستند کوتاه را به «خاک و تاک» به تهیه‌کنندگی زهرا مرجانی اعطا کردند.
کیومرث پوراحمد و هوشنگ گلمکانی جایزه کارگردانی مستند نیمه بلند را به محسن استادعلی برای مستند «عادت می‌کنیم» اعطا کردند و گلمکانی گفت: «امیدوارم شرایطی برای نمایش فیلم‌های مستند به وجود بیاد و تصور می‌کنم خود مستندسازان باید تحقیقی در این زمینه کنند تا دریابند به چه دلیل امکان نمایش این آثار وجود ندارد.»
جایزه بهترین فیلم نیمه بلند مستند را ابراهیم مختاری و رویا نونهالی برای فیلم «سلاطین خیابان‌ها» به زینب تبریزی و جمشید خوشدل اعطا کردند. مختاری آرزو کرد الزام دریافت پروانه ساخت برای فیلم‌های مستند برداشته شود و صندوق حمایت از فیلم مستند با وام‌های بلاعوض راه‌اندازی شود.
رخشان بنی‌اعتماد و حسین ترابی جایزه بهترین کارگردان مستند بلند را به آیدا پناهنده برای «خانه قمر خانم» اعطا کردند و عسگرپور و هارون یشایایی از «خلیج فارس» به تهیه‌کنندگی ارد عطارپور به عنوان بهترین مستند بلند جشن نام بردند.

پنجمین جشن مستقل انیمشین سینمای ایران با حضور سه نسل از انیماتورهای ایرانی و سینماگران سه شنبه شب در ایوان شمس برگزار شد.
به گزارش سایت خانه سینمای ایران در ابتدای این مراسم که اجرای آن را احمد عربانی از پیشکسوتان انیمشن برعهده داشت کیومرث پوراحمد دبیر جشن سینمای ایران از مازیار میری دبیر اجرایی جشن تشکر کرد و با اشاره به سابقه انیمیشن در ایران گفت:«قبل از انقلاب و قبل از تاسیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان یکی دو انیمیشن نازل در سینمای ایران  ساخته شد که نمی توان آنها را به حساب آورد بعد از انقلاب و با تغییر مدیریت کانون این تولیدات به صفر رسید و بعد فقط علیمراد با یک کارگاه کوچک قبل از بازنشستگی چند انیمیشن ساخت و دیگر هیچ. اما در این سال ها انیمیشن ایران به لحاظ کمیت رشد حیرت انگیزی داشته اما کیفیت به جز در چند انیمشن محدود  قابل اعتنا نیست.»
او ادامه داد:« نسل جوان انیمیشن دود چراغ نخورده و انیمیشن ساز شده است مضمون،لحن،طعم و رنگ و بوی ایرانی به شدت در انیمیشن های ما کمرنگ است بعد از 40 سال هنوز تصاویری از انیمیشن های زرین کلک، علی اکبر صادقی، احمد عربانی و.. در ذهن ما باقی مانده است . کاش آماری برای مقایسه مسافرانی که به دوبی و ترکیه می روند و مسافرانی که به شهرهای ایران  سفر می کنند وجود داشت  بعید  می دانم جوانان ایرانی دیوان غزلیات سعدی، عطار و یا رباعیات خیام را در کتابخانه شان داشته باشند و بعید  می دانم خیلی از جوانان  ایرانی ترانه های بنان، دلکش و.. را شنیده باشند و یا کتاب کوچه را داشته باشند. شاید هم بخشی از این اوضاع به دلیل شکل گیری دهکده جهانی مک لوهان وسیلاب سایت های اینترنتی و ماهواره باشد اما در این وانفسا انگار دولتمردان ما هم کارهای خیلی مهمتری دارند که بی توجه به ایرانی زدایی هستند . ما برای بازیافت رنگ و بوی ایرانی باید ایران را بشناسیم و با خرده فرهنگ های آن همراه و همدل باشیم.»
اسماعیل شرعی مدیر هماهنگی جشن گزارشی از برگزاری این د وره جشن سینمای انیمیشن ارائه داد و گفت:«پس از اعلام فراخوان 108 فیلم از موسسات دولتی، شرکت های خصوصی و فیلمسازان مستقل ارسال شد هیات انتخاب 7 نفره 29 فیلم را از این میان انتخاب کردند و 17 داور نهایی آرای خود را به مدیر هماهنگی و مدیر اجرایی جشن اعلام کردند  تا منتخبین نهایی مشخص شود.»
او مشخصه های بارز این دوره از جشن را حضور فیلم هایی از پیشکسوتان انیمیشن از جمله نورالدین زرین کلک و..، حضور بیش از پیش جوانان مستعد و شرکت بیشتر بخش خصوصی اعلام کرد و گفت از تعداد 108 فیلم شرکت کننده 36 فیلم با سرمایه دولتی و مشارکت بخش خصوصی و 72 فیلم با تهیه  کنندگی بخش خصوصی ساخته شده است.
شرعی خواستار تغییر آیین نامه جشن انیمیشن شد و توضیح داد:«بر اساس آیین نامه موجود فیلم های بلند، مستند ودانشجویی در یک گروه داوری می شوند که این کار داوران را هم دچار مشکل می کند لازم است برای رفع این نقیصه در آیین نامه جشن هر بخش به طور مستقل داوری شود.» او در پایان از کیومرث پوراحمد، مازیار میری، محمد مهدی عسگرپور، نورالدین زرین کلک، روانبخش صادقی و هیات مدیره انجمن انیمیشن تقدیر کرد.
در ادامه مراسم فیلم کوتاهی برای تقدیر از وجیه الله فرد مقدم پخش شد  و کیومرث پوراحمد و سعید  توکلیان برای اهدای تندیس آسیفا ایران به او روی صحنه آمدند. فرد مقدم از زرین کلک تشکر و جایزه اش را به او تقدیم کرد و گفت:« به اندازه یک بند انگشت شاگردی ایشان را کردم و زود استاد شدم حالا که سنم بالا رفته می فهمم که چه موهبتی را از دست دادم. اولین بار استاد کریمی من را با قواعد انیمیشن آشنا کرد و و محمد فیجانی فیلمبرداری انیمیشن را به من آموزش داد که امروز حال خوبی ندارند و دعا کنید که حالشان خوب بشود.»
او از جوانان خواست به استادان خود احترام بگذارند و  قد ر آنها را بدانند.
پوراحمد هم گفت:« آقای فرد مقدم از جمله فیلمسازانی بودند که عطر ایرانی بودن در آثارشان موج میزد.»
توکلیان هم از فرد مقدم به عنوان یکی از اولین اساتید خود  نام برد که کارهای آکادمیک  را در صدا و سیما تولید کرد.
در ادامه مراسم نیما مسیحا به همراه نوازنده پیانو قطعاتی را اجرا کرد.
محمد مهدی عسگرپور مدیر عامل خانه سینما دیگر سخنران این مراسم بود. او در ابتدای صحبت هایش صبوری و متانت را از ویژگی های خانواده انیمیشن سینمای ایران برشمرد  و گفت:« هر سال عادت کرده ایم دور هم جمع شویم که خود این اتفاق بزرگ و خوبی است و می توانیم به هم خسته نباشید بگوییم و به هم انرژی بدهیم و از مظلومیت خانواده انیمیشن صحبت کنیم. واقعیت این است که دورهای مختلفی از انیمیشن را در کشور خودمان داشته ایم که آقای پوراحمد هم به آن اشاره کردند . انیمیشن تفاوت های زیادی با دیگر بخش و نهادهای صنفی خانه سینما دارد و آمال و آرزوهای خانواده آن با دیگر صنوف متفاوت است. در بعضی از صنوف مثل مستندسازان حتی بحث هایی مانند امنیت جانی مطرح است اما در انیمیشن نگرانی های دیگری مطرح است و این نوع گردهمایی ها به این دلیل است که به عنوان نهاد صنفی پیگیر اینگونه موضوعات باشیم.»
او ادامه داد:«اگر بنشینیم وکاری انجام ندهیم وضع روز به روز بدتر خواهد شد و نباید به این امید که روزی همه چیز بهتر می شود و مدیران انیمیشن را بهتر می شناسند کاری انجام ندهیم. چون سابقه این را نشان نداده است و روز به روز وضع بدتر می شود. ممکن است یک مدیر کل بیاید و مرکزی هم تاسیس شود همانطور که  سال هایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دوره طلایی را پشت سر گذاشت و گنجینه ای را برای نسل هایی بعدی  به جای نهاد. باید در این روزها از انرژی هم بهره ببرید وگرنه ممکن است در سال های بعد این اتفاق نیفتد.»
عسگرپور  با اشاره به مستقل بودن صنوف خانه سینما گفت: «خانه سینما مثل بعضی از نهادهای دولتی نیست که زیرشاخه داشته باشد. اینجا خانه سینما است که بخش های مختلف به صورت مستقل پیگیر موضوعات صنفی خود هستند. امیدوارم در حوزه انیمیشن از انرژی موجود در این صنف با حضور افراد خوشنامی که در آن هستند استفاده بهتری برای پیشبرد مسائل صنفی شود . نباید منتظر بود که بخش های دیگر کاری برای ما انجام دهند.»
مدیرعامل خانه سینما ابراز امیدواری کرد جشن مستقل انیمیشن ایران هرسال پربارتر برگزار شود.
در ادامه تندیس و دیپلم افتخار بهترین طراحی صدا با حضور مهرداد شیخان و علیرضا فرمانی به  محمدرضا علیمردانی و هوتن پورزکی برای انیمیشن «حیات وحش پالاگوس» اهدا شد.
کارن همایونفرو مهدی خرمیان تندیس و دیپلم افتخار بهترین موسیقی متن را به پژمان خلیلی برای انیمیشن «زنی زیر یخ ها آواز می خواند» دادند و خلیلی هم از مریم خلیل زاده کارگردان و مهرشاد ملکوتی صداگذار این فیلم تشکر کرد.
در ادامه مراسم فیلم کوتاهی برای تقدیر از ابوالفضل رازانی پخش شد و فرهاد توحیدی و روانبخش صادقی برای اهدای تندیس آسیفا به این هنرمند روی صحنه آمدند. توحیدی به شوخی از مسوولان این جشن خواست در سال آینده در ساخت تیزر جشن از قیافه هنرمندان نسل های مختلف انیمیشن استفاده کنند.
در بخش دیگر تندیس و دیپلم افتخار بهترین لی اوت و فضا سازی به بهنام دلداده برای انیمیشن«بخش زایمان» اهدا شد.
مریلا زارعی برای اهدای تندیس بهترین متحرک سازی روی صحنه آمد و گفت:« با شعف ویژه ای در این مراسم شرکت کردم به دلیل اینکه از نسلی هستم که دوران کودکی و جوانی و الی آخر را با انیمیشن زندگی کردم. در دوران کودکی همیشه سعی می کردم مشق هایم را زودتر تمام کنم که کارتون ببینیم و الان هم هروقت حالم بد می شود به جای اینکه فیلم های سینمای ایران را نگاه کنم انیمیشن های ایرانی را می بینم. از استاد رازانی درس گرفتم که بی کار و بی اندیشه هیچی درست نمی شه. تندیس بهترین متحرک سازی به امین حق شناس برای انیمیشن «ایسم» اهدا شد.
در ادامه فیلم کوتاهی برای تقدیر از عبداله علیمراد پخش شد و کامیاب درویشی و گل محمدی برای اهدای تندیس او روی  صحنه آمدند. علیمراد  از اینکه در این جشن دوستان قدیمی خود را می بیند ابراز خوشحالی کرد و از خانه سینما برای برگزاری این جشن تشکر کرد.
گل محمدی از علیمردا به عنوان استاد راهنمای خود در دوران دانشجویی یاد  کرد و درویشی  با آرزوی سلامتی برای اساتید انیمیشن و انرژی بیشتر برای جوانان انیمیشن از مسوولات خواست انیمیشن را جدی بگیرند.
مسعود مهرابی و علیرضا گلپایگانی برای اهدای تندیس و دیپلم افتخار بهترین فیلمنامه انیمیشن روی صحنه آمدند و گلپایگانی از مهرابی به عنوان فردی نام برد که در دوران جوانی یکی از مشوقان او برای ادامه فعالیت بوده است. تندیس بهترین فیلمنامه به علی درخشی برای انیمیشن «حیات وحش پالاگوس» داده شد  و او هم از همکاران خود در ساخت این انیمیشن تشکر کرد.
بهروز غریب پور و علی اکبر صادقی برای اهدای تندیس بهترین کارگردانی روی صحنه آمدند. غریب پور با اشاره به ساخت انیمیشن های ایرانی در کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان گفت:« در آن سال هایی که  زمینه ای برای حضور انیمیشن در کانون پیدا شد مکتب ایرانی در جهان شناخته شده نبود من به همراه عباس کیارستمی، ابراهیم فروزش، سید حسین نیروند، علیرضا زرین و.... مکتب ایرانی را در انیمیشن پدید آوردیم. زمانی که انیمیشن «آزادی آمریکایی» در زاگرب درخشید این اتفاق افتاد و بسیار متاسفم که در این سال ها  کانون جشنواره انیمیشن برگزار می کند اما  انیمیشن نمی سازد. انیمیشن ایرانی در دل مردم جا گرفته و چیزی که در دل مردم جا گیرید را نه قدرت سیاسی و نه  زمان نمی تواند از بین ببرد.»
تندیس و دیپلم افتخار بهترین کارگردانی  به نورالدین زرین کلک برای انیمیشن «بنی آدم»اهدا شد.
زرین کلک هم گفت:«دوران جایزه گرفتن من خیلی وقت است که گذشته  و دوران جایزه دادنم هم در شرف اتمام است. اما با همه اینها در این جشن فیلمم را شرکت دادم و از داشتن این جایزه بسیار خرسندتر از جایزه هایی هستم که از اکناف دنیا گرفتم برای اینکه این جایزه را کسانی به من دادند که یا فرزند من هستند یا فرزند فرزند من و این یعنی که هنوز رابطه من با نوه های خودم قطع نشده وو فاصله نسلی بین ما وجود ندارد.»
او از افرادی که این جشن را ترتیب داده اند و فرد مقدم که جایزه اش را به او داد،تشکر کرد.
در پایان مراسم سید رضا میرکریمی و پوراحمد تندیس و دیپلم افتخار بهترین فیلم را به محمدابولحسنی برای انیمیشن «حیات وحش پالاگوس» اهدا کردند.
نیما مسیحا هم قطعه ای دیگر را به اجرا درآورد.

 

کمال تبریزی در جشن نکوداشت سینمای ایران: دیگران رفتند و ما ماندیم امیدوارم همچنان ما بمانیم و دیگران بروند.

مراسم نکوداشت جشن سینمای ایران همزمان با روز ملی سینما سه شنبه شب 21 شهریور با حضور جمع بسیاری از سینماگران در تالار ایوان شمس برگزار شد.
به گزارش خبرنگار سایت خانه سینما، در ابتدای این مراسم حسین پاکدل که اجرای برنامه را برعهده داشت با اشاره به جمعیتی که در تالار حضور داشتند، گفت:«فکر می کردم حال سینما خوب نیست اما این جمعی که در کنار هم هستند، نشان می دهد که حال سینما خوب است. فکر می کنم حال کسانی خوب نیست که فکر می کنند باید حال سینما بد باشد.»
فرهاد توحیدی رییس هیات مدیره خانه سینما اولین سخنران جشن نکوداشت بود که با اشاره به آیین نکوداشت جشن سینمای ایران گفت:«همه ساله در جشن سینمای ایران از سه هنرمند و یک شخصیت سینمایی تجلیل می کنیم که یکی از این جوایز، جایزه سیف الله داد است و به افرادی اهدا می شود که خدمات شایانی به صنعت سینمای ایران کردند و در واقع خادمان سینما هستند. سه جایزه دیگر هم به سینماگرانی که به سینمای ایران خدمات ویژه ای کردند و عمری در این راه صرف کرده و یا اینکه در عمر کوتاه خود خدمات بزرگی ارائه داده اند، اهدا می شود.» او در ادامه نوشته طنزی درباره علت برگزاری جشن های خانه سینما قرائت کرد.
سپس کلیپی که در جشن سال گذشته پخش می شد و سینماکران خود را عضو خانه سینما معرفی می کردند، پخش شد و پاکدل گفت:«بعضی ها در این کلیپ هستند که حالا دوست دارند خانه سینما از پای بست ویران شود. دوستان درباره این کلیپ صحبت می کردند که کلیپ  سال گذشته را پخش کنند یا نه اما به دلیل روز ملی سینما و اینکه خانه سینما خانه همه اهالی سینما است، این کلیپ را پخش کردند.مدیریت ها می آیند و می روند اما تنها چیزی که می ماند خانه سینما و هنر سینما است. بعضی ها این روزها در مطبوعات حرف می زنند اما در مطبوعات نمی توان هنرنمایی کرد فقط می توان رجز خوانی کرد. این روزها می گذرد و دوستان می فهمند که خانه سینما خانه آنها هم هست.»
در ادامه برنامه فیلم کوتاهی که برای بزرگداشت علیرضا زرین که مدیریت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را از سال 59 تا 70 برعهده داشت، ساخته شده بود، پخش شد. در این فیلم افرادی چون عباس کیارستمی، احمدرضا احمدی، نورالدین زرین کلک، علی اکبر صادقی، فرشته طائرپور و ... که در مدت 13 ساله مدیریت علیرضا زرین در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان حضور داشتند درباره او صحبت کردند.
پس از پخش این فیلم کیومرث پوراحمد دبیر جشن پانزدهم خانه سینما درباره افرادی که بزرگداشت آنان برگزار شد، صحبت کرد و گفت:« کمال تبریزی کسی است که لیلی با من است را ساخت و طنزی را وارد فیلم های جبهه کرد اما با کمال تاسف به هجوی درباره جبهه رسیدیم که بسیار هجو بدی هم هست. بعد هم مارمولک را ساخت که فیلم بسیار خوبی بود. مسعود بهنام پنجمین فیلم سینمای پس از انقلاب را صدابرداری کرد و در شبح کژدم که اولین فیلم محصول بخش خصوصی سینمای ایران بود صدابردار سر صحنه شد و باید بدانیم که او چقدر با تهیه کننده جنگیده تا بتواند سر صحنه صدابرداری کند.البته انجمن صدابرداران از من برای این تقدیر تشکر کردند اما این من هستم که باید از آنها سپاسگذارم باشم.»
او درباره داوود رشیدی هم گفت:« اولین فیلم سینمایی ام بی بی چلچله را با داوود رشیدی کار کردم که خاطرات بسیار خوشی با او داشتم و چیزهای بسیاری از او آموختم . او همانقدر که در کلوزآپش انرژی می گذاشت مقابل یک جوان جنوبی  هم همانقدر انرژی صرف می کرد تا بازی او خوب شود . در آن فیلم دستیار من وسط فیلمبرداری به خاطر دستمزد کار را رها کرد و من هم او را به تهران فرستادم وقتی موضوع را با گروه فیلمبرداری در میان گذاشتم رشیدی تا آخر کار در کنار من حضور داشت و سکانس های سخت را با حضور سیاهی لشکرها تا به آخر پیش برد و رهبری کرد. من رشیدی را بسیار دوست دارم به دلیل خصوصیات اخلاقی اش.»
پوراحمد با اشاره به خدمات علیرضا زرین گفت:« مدیران باید سلامت روح وروان داشته باشند تا بتوانند مانند علیرضا زرین کار کنند. وقتی بیمار باشند نمی توانند به این شکل کار کنند. 20 سال پیش ما به همراه آقای زرین برای شرکت در جشنواره فیلم کودک به ایتالیا رفتیم . ساک کوچکی که همراه ایشان بود برای من نماد شد و در تمام 10 روز فستیوال که بزرگداشت سینمای ایران برگزار می شد مطمئنم هیچکدام از مسوولان آن جشنواره نفهمیدند که آن مرد ریزنقشی که در گوشه ای می ایستاد ، تهیه کننده این فیلم ها بوده است. او در تمام دوره مدیریتش دور از جنجال بود و فقط کار می کرد روزی که رفت گفت اگر چیزی به کانون اضافه نکردم چیزی هم از آن کم نکردم.»
او ادامه داد:« آقای زرین شما خیلی چیزها به کانون اضافه کردید. شما سینمای کودک را در کانون پایه  گذاری کردید آن هم با کسانی مانند بهرام بیضایی که نام بردن از او هم در آن زمان جرم بود. اگر آقای زرین در کانون می ماند سینمای انیمیشن ما حالا هم طراز دنیا بود و سینمای کودک هم داشتیم و مجبور نبودیم هرسال نزدیک جشنواره فیلم کودک چند فیلم بسازیم. او مطلقا جاه طلبی نداشت و با کارکنانش رفتاری صمیمانه داشت. می خواهم بگویم آقای زرین نام شما در سینمای کودک همیشه ماندگار خواهد بود.»
سید محمد بهشتی که برای تقدیر از زرین روی صحنه آمده بود هم با اشاره به خدماتی که او انجام داده، گفت:« یکی از دوستان زمانی که کلیپ آقای زرین پخش می شد، گفت خیلی در این کلیپ اغراق شده بود اما باید بگویم اگر نوع مدیریت ایشان در همه جا وجود داشت بزرگراه ها و صنعت و اقتصاد و کشاورزی هم درست می شد. وجود افرادی مانند آقای زرین کفایت می کند که ما  باور کنیم همه چیز درست می شود. مدیریت آقای زرین مدیریت باغبانی و پرستاری است و با مدیریت نجاری فرق می کند. امیدوارم تعداد مدیرانی مانند آقای زرین زیاد داشته باشیم.»
پاکدل از دوران مدیریت بهشتی بر سینمای ایران با نام دوران طلایی سینما نام برد و ابراز امیدواری کرد که سینمای ایران به شان و مقامی برسد که در اندازه ای باشد که از سید محمد بهشتی تجلیل کند. پوراحمد هم در پاسخ به او تاکید کرد که در یکی از دورهای  جشن خانه سینما از او تجلیل شده و کلیپ  مربوط به تقدیر ازبهشتی را هم خود او ساخته است.
احمد مسجد جامعی هم که برای تقدیر از زرین روی صحنه آمده بود، با تشکر از خانه سینما و پوراحمد که بعد از این سال ها از زرین تقدیر کرده اند گفت:«آقای زرین در شرایط دشواری عهده دار سکان سینمای ایران شدند. در شرایط سخت است که تجربه و جوهر مدیریت واقعی بروز می کند و در چنین شرایطی است که دل ها به هم نزدیکتر می شود. آقای زرین در وضعیتی که شرایط کار کردن مهیا نبود با سعه صدر و بزرگواری در کانون کار می کردند.»
محمد مهدی عسگرپور مدیر عامل خانه سینما هم با تبریک روز ملی سینما در تجلیل از مقام علیرضا زرین گفت:«حتی اگر وضعیت خوبی در زمینه فرهنگ داشتیم که نداریم باز هم باید از آقای زرین تجلیل می کردیم. ایشان در دوره ای مدیریت می کردند که سینمای امروز ایران پای خود را بردوش افتخارات آن دوره می گذارد و سختی های زیادی را تحمل می کند.»
او ادامه داد:« به مناسبت روز ملی سینما از همه خانواده سینما می خواهم که به مجموعه همکاران خود در ستاد خانه سینما برای پیگیری برخی کارها که وظیفه دولت است اما اشتیاقی به انجام آنها ندارد، کمک کنند. رسیدگی به بیمه بیکاری و امنیت شغلی  سینماگران در قانون برنامه چهارم توسعه تصریح شده است اما دولت با گذشت 2500 روز از تصویب آن تا کنون به ان عمل نکرده است. با اینکه سختی های زیادی را تحمل می کنیم  اماباید بتوانیم خودمان اینها را پیگیری کنیم تا دولت ما در راستای مدیریت جهانی خود با فراغ بال بتواند بیمه بیکاری وامنیت شغلی را برای تمام مستضعفان جهان پیاده کند و ما نیز در خانه سینما خانه خودمان بتوانیم این دو را اجرایی کنیم.»
علیرضا زرین هم از برگزارکنندکان جشن تشکر کرد و با اشاره به مدیریت خود در کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان گفت:«وقتی قرار شد به کانون بروم شرایط خاصی در آن زمان حکفرما بود و من هم یک جوان 24، 25 ساله بودم که تازه از سربازی آمده بودم و حتی ریش هایم هم درنیامده بود. اصلا تجربه مدیریت یک سازمان دو هزار و چند نفره را نداشتم ولی لطف خدا شامل حال من شد. در آن زمان اختلاف میان گروه ها و دسته های مختلف شدت زیادی داشت اما تابلوی خوشنویسی به این مضمون نوشتم وزیر دست خودم قرار دادم که به خودم یادآوری کنم کارهای خوب مدیریت قبلی مثل کتابخانه سازی، تولید فیلم، نوار و کتاب برای کودکان را اگر عرضه داشته باشم در آن 13 سال  ادامه دهم.»
او ادامه داد:«من کار افرادی که کاربلد بودند را هماهنگ می کردم. من اصلا فیلم ندیده بودم و کاری بلد نبودم اما در طول مدیریت و سرپرستی ام در کار آنها دخالت نکردم. امیر نادری می گفت اگر بلدی فیلم بساز اما من این کاره نبودم و تنها کار کسانی کاربلد بودند را هماهنگ می کردم. به این تئوری باور داشتم که خواستن توانستن است و یقین داشتم که مدیریت ماندگار نیست. خوشبختانه توانستم برای آنهایی که می خواستند کار انجام دهند، زمینه را فراهم کنم.»
زرین با تاکید بر اینکه تمامی کارهایش قانونی و حتی مطابق اصول اسلامی بوده گفت:«تمامی کارهای ما مرقانون بود. از یکی از بهترین ذی حسابان دارایی دعوت کردم و تمامی کارهای ما زیر نظر این ذی حساب انجام می شد.در آن زمان موسیقی، نقاشی، فیلمسازی خیلی مجاز نبود و یکی از بخش های کار من اجازه گرفتن از مراجع بود و طبق احکام اسلامی کار انجام می دادیم. شورای انقلاب مجوز خاص و اجازه فیلمسازی به ما داده بود. هیچ کار غیرقانونی در آن زمان انجام نشد و تمامی کارها زیر نظر کارشناسان آن حرفه انجام می شد. من وظیفه شرعی خود را انجام دادم و کار فوق العاده ای نکردم تنها برای کودکان و نوجوانان کاری انجام دادم.»
در ادامه فیلم کوتاهی برای تجلیل از داوود رشیدی پخش شد و بعد رسول صدرعاملی برای تقدیر از او روی صحنه آمد و گفت:«سال 60 با داوود رشیدی اولین فیلمم را کار کردم. بسیاری از عوامل آن فیلم هم اولین کارشان را انجام می دادند. در آن فیلم که رهایی نام داشت داوود رشیدی اولین قطار را در نقش لوکوموتیوران وارد خرمشهر می کرد. در تمامی این سال ها کامیابی ها، شکست های زیادی داشتیم و مدیران زیادی آمدند و رفتند اما آرزوی من در این جشن این است چند دسته و گروه نباشیم و با اینکه خیلی بزرگ هم شدیم بدانیم که خبری نیست.»
او ادامه داد:«داوود رشیدی در یک خانواده فرهنگی تربیت شده بود و دانش آکادمیک داشت و زلال و شفاف و روشن بود و با او احساس امنیت می کردیم. او دوستی مهم برای من بود که همیشه می توانستم به او تکیه و اعتماد کنم و امیدوارم سال های سال بماند و ما در کنار او باشیم.»
جعفر والی هم در تقدیر از رشیدی گفت:« 50 و چند سال پیش بود که مادر رشیدی به من مژده داد که پسرم تئاتر خوانده و می خواهد به ایران بیاید. در اولین کارش به نام می خوای با من بازی کنی من بازی کردم و زنده یاد فروغ فرخزاد برای آن شعر گفت. این نمایش برای من تجربه بزرگی بود چون داوود با یک آگاهی و دانش جدیدی به تئاتر آمده بود و فرصت خوبی برای آموختن به ما می داد. در دومین کارش هم افتخار بازی داشتم و هنوز هم آرزو دارم در نمایشنامه های داوود رشیدی بازی کنم. او همیشه حضوری صادق دارد، شرف هنر را می فهمید و آنچه را انجام می داد با اطمینان خاطر و شرف انسانی و به عنوان یک هنرمند به اجرا درمی آورد.»
مهدی فخیم زاده هم با شاره به اینکه شاگرد رشیدی بوده گفت:«تعداد زیادی از افرادی که در این سالن هستند به گونه ای شاگرد داوود رشیدی حساب می شوند اما من افتخار داشتم که به طور مستقیم شاگرد او بودم. آنقدر کلاس های داوود رشیدی خوب بود که من که شاگرد دانشکده هنرهای داراماتیک بودم به همراه چند نفر دیگر به کلاس های اودر دانشکده هنرهای زیبا هم می رفتیم. آموزش او آنقدر تاثیر روی من گذاشت که اسماعیل شنگله به من می گفت: داری شبیه داوود می شوی و از او تقلید می کنی.»
مریلا زارعی هم با بیان اینکه کوچکتر از آن است که درباره داوود رشیدی صحبت کند، گفت:«در راه فکر می کردم که یک شاگرد در نکوداشت استادش چه می تواند بگوید. فقط می توانم بگویم  در این چند سال کار صنفی در کنار ایشان درس های زیادی مانند صداقت،راستی و درستی را یاد گرفتم. ایشان به شدت کار اصولی را به من یاد دادند و به نمایندگی از همه بازیگران سرتعظیم دربرابر هنرمند بزرگ و عالیجناب داوود رشیدی فرود می آورم.»
داوود رشیدی هم پس از دریافت تندیس خود گفت:«اجازه می خواهم زیاد حرف نزنم برای انیکه بغض گلویم را گرفته است. از خانه سینما که خانه ماست تشکر می کنم و خوشحالم که یکی از اولین افرادی بودم که از ابتدا در این خانه حضور داشتم و عضو کوچکی از خانه سینما هستم.»
احمدرضا احمدی شاعر هم که از دوستان قدیمی رشیدی است با او روی صحنه آمد و گفت:« به دلیل بیماری هایی که در این20، 30 ساله داشتم کمتر از خانه بیرون آمدم اما داوود دو سه بار من را از خانه بیرون آورد. یک بار برای تماشای نمایش منهای دو، و یک بار برای نمایش آقای اشمیت کیه؟ و امشب هم برای تجلیل از داوود بیرون آمدم. در جوانی خانه داوود در خیابان بهار پناهگاه من و امیر نادری که آن زمان هنوز فیلمساز هم نبود، شده بود و داوود ما را با بزرگواری می پذیرفت. وقتی نمایش منهای دو را دیدم تصمیم گرفتم نمایشنامه بنویسم و به داوود هم گفتم و او هم خیلی خوشحال شد. هشت بار آن را بزنویسی کردم و داوود درباره آن نظر داد و از بازنویسی نهم محمد چرمشیر هم وارد کار شد و امیدوارم که این نمایش فروردین روی صحنه برود. حالا داوود خبر ندارد اما من شش، هفت نمایشنامه دیگر هم نوشته ام.»
علی دهکردی هم به نمایندگی از شورای مرکزی انجمن بازیگران سینما پیام تبریکی در تجلیل از رشیدی قرائت کرد.
در ادامه فیلم کوتاهی درباره مسعود بهنام صدابردار پیشکسوت پخش شد محمدعلی نجفی کارگردان سینما برای تقدیر از او روی صحنه آمد و گفت:«اگر باور داریم که در تاریخ خاصی از سینمای ایران به سر می بریم باید قدر این زمان و قدر خودمان و خانه سینما را که خانه همه ماست را بیشتر بدانیم.»
حسن زاهدی صدابردار هم با اشاره به اینکه شاگرد بهنام بوده است، گفت:«زمانی که مسعود بهنام صدابردار شبح کژدم بود من مدت ها بعد از آن به عنوان بوم من در خدمت جهانگیر میرشکاری بودم.»ا
او ادامه داد:«جناب آقای پوراحمد ما از محبت شما و خانه سینما سپاسگذاریم که برای بچه های صدا هم بزرگداشت گرفتید.»
اسحاق خانزادی هم با اشاره به یکی از دیالوگ  های فیلم کمال الملک  ساخته زنده یاد علی حاتمی که صدابرداری اش را او انجام داده گفت:«شاه به بازدید دارالفنون می رود و به کمال الملک می گوید هنر مزرعه بلال نیست که محصولش بهتر شود، از ستاره‌های آسمان هم یکی می‌شود کوکب درخشان، الباقی، ای...، سوسو می‌زنند. یکی از ستاره های درخشان صدای سینمای ایران استاد مسعود بهنام است که من سر تعظیم مقابل او فرود می آورم.»
فرشته طائرپور هم که در همسایگی مسعود بهنام کار می کند در تقدیر از او گفت:«مسعود بهنام به حق متخصص والای صدا در سینمای ایران است. چراکه هیچکس به اندازه ایشان نتوانسته صدای گرفته من را  بالا ببرد. من هرچند وقت یک بار به دلیل توسعه استودیو بهنام و کارهایی که او در یک ملک استیجاری در همسایگی ما انجام می دهد جیغ و داد باید راه بیاندازم و نصف جیغ هایم به خاطر خودم و نصف دیگرش به خاطر او است. خیلی خوشحالم که در مراسم بزرگداشت او صحبت می کنم و امیدوارم روزی برسد که شرایط سینمای ایران طوری باشد که مسعود بهنام با آرامش فقط آموزش بدهد.»
مسعود بهنام هم با خواندن غزلی از حافظ و تغییر یکی دو مصرع از آن از سینما و سینماگران تقدیر کرد و گفت:«باور نمی کردید که صدابردار هم گنده حرف بزند و شعر بخواند.من تمام این شعر را هم بدون اینکه به کاغذ نگاه کنم، خواندم. خیلی از شما سینمایی ها تعریف کردم و از این به بعد همه شما باید فیلم هایتان را به استودیو من بیاورید. از خداوند درخواست می کنم همه ما را در برابر کبر و غرور و دروغ حفظ کند.»
مازیار شیخ محبوبی و بهمن اردلان هم به نمایندگی از انجمن صدابرداران از بهنام تقدیر کردند.
شیخ محبوبی گفت:«از طرف خودم و انجمن صدابرداران روز ملی سینما را به هم خانگی های خودم تبریک می گویم. معمولا  استاد به شاگرد هدیه می دهد اما من از طرف خودم و شاگردان آقای بهنام به خاطر آموزش هایی که در این سال ها به ما داده تقدیر می کنیم.»
بهمن اردلان هم گفت:«آقای بهنام دین بزرگی بر گردن ما دارد ما شاگردانش همیشه شاگرد او می مانیم  و امیدواریم لایق باشیم که از تجربیات او استفاده کنیم.»
بهنام هم که با بغض صحبت می کرد گفت:«از همه دوستانم ممنونم اینجا جای کیانوش عیاری خیلی خالی است اما ایشان به دلیل مصیبتی که برایش پیش آمده حال شرکت در این مجالس را ندارد و مجید صرافی که یکی از همکاران خیلی عزیز من بود و حالا در تلویزیون فرانکفورت صدابردار است هم جای خالی اش در اینجا خیلی احساس می شود.»
در ادامه برنامه فیلم کوتاهی به کارگردانی هومن سیدی برای تقدیر از کمال تبریزی پخش شد که مورد استقبال زیادی قرار گرفت و منوچهر محمدی به همراه نوه اش روی صحنه آمد و گفت:« نوه ام را با خود آوردم که ببنید من هم دارم پیر می شوم و باید یواش یواش به فکر گرفتن بزرگداشت برای من باشید. کمال تبریزی رفیق 30 و چند ساله من است. با شناختی که از او دارم به نظرم  مصداق درست یک مسلمان خوشرو است. در شرایطی که پیش آمده بدعنقی و بد اخمی علامت مسلمانی است اما کمال تبریزی لبخند به لب سعی می کند اطرافیانش را شاد کند. او مسلمانی است که اطرافیان از دست و زبان او آسوده اند و مثل افرادی نیست که وقتی لب باز می کنند آتش و خشم و کینه از دهان آنها بیرون می آید.»
او ادامه داد:« کمال تبریزی اعتقادات و باورهایش را به نقد با مردم می گذارد. او بچه جبهه است و لیلی با من است را می سازد، بچه مسلمان است ومارمولک را می سازد و درباره حج هم پاداش را می سازد. او در این مرز و بوم آداب مسلمانی را به عینه به نمایش می گذارد و این کار خیلی قابل تقدیر است.»
محمدرضا هنرمند هم با بیان اینکه از شنیدن صدای خنده حضار با تماشای این فیلم خوشحال شده، گفت:« خیلی خوشحالم برای تقدیر از کسی روی صحنه آمدم که خنده را به ملت گرفته ایران هدیه کرد.»
رضا میرکریمی هم با بیان اینکه بهترین کلیپ، کلیپ آخر بوده است گفت:« این کلیپ خیلی  لذتبخش بود. وقتی به کمال فکر می کنم اولین چیزی که ذهنم می رسد لبخند اوست که به آدم امید و خوشبینی می دهد اما غم پنهانی هم دارد. او دوست همه ما است در روزهای سخت و مثل یک اس ام اس شیرین  در لحظه تلخ می ماند.»
رضا کیانیان هم درباره تبریزی گفت:« کمال تبریزی از همه چیز مثل خانواده، آب خوردن، غذا خوردن و.. لذت می برد من هم در این چند فیلمی که با او کار کردم علاوه بر اینکه جلو دوربین به من خوش گذشته در پشت صحنه هم خیلی لذت بردم.»
کمال تبریزی با تشکر از برگزارکنندگان جشن و افرادی که در کلیپ نکوداشت او حضور داشتند، گفت:«من خودم را در انتهای صف بزرگان وعزیزانی می بینم که باید از آنان تقدیر شود و فکر می کنم نباید این اتفاق درباره من می افتاد. خیلی ها این شایستگی را دارند وباید درباره آنها این اتفاق میفتاد. با اینکه جشن برگزار می کنیم اما باید ابراز تاسفی را که در دلم است ابراز کنم چون در غیر این صورت در دلم می ماند. ما متاسفانه برای اولین بار کسانی را داشتیم که به زندان رفتند و برای اولین بار ممنوع التصویر و ممنوع الچهره شدند. اینها خیلی اثر بدی روی همه ما می گذارد. در این شرایطی که به بعضی ها اجازه کارکردن نمی دهند و خیلی سخت پروانه ساخت می دهند و اگر پروانه ساخت بدهند خیلی سخت پروانه نمایش می دهند، خیلی های دیگر به راحتی آب خوردن هم پروانه ساخت و هم پروانه نمایش می گیرند. این تبعیضی که وجود دارد روح آدم را آزار می دهد و این یک سویه نگری و تک صدایی کار کردن در شان سینمای ایران نیست.»
او ادامه داد:« اگر در لغتنامه کلمه ایران را جستجو کنید یکی از معانی آن سرزمین نجیب زادگان است اما در این سرزمین آدم های خوب، بعضی پیدا می شوند که کار خوب نمی کنند. مثلا به من با این موهای سرم می گویند زلف علی. هنر ستیز می شوند با اهالی هنر و نجیب سینما کج رفتاری و بدرفتاری میکنند و اسمش را مهرورزی می گذارند و با این شعار کار می کنند. خیلی ها هستند که مثل من اجازه نمایش نگرفته اند چرا این اتفاق میافتد؟ مگر ما می خواهیم چه بگوییم؟ وقتی در این باره فکر می کنم به این نتیجه می رسم که عمده کار ما در سینما این است که بگوییم باید آدم خوبی باشیم و کار بد نکنیم وکاری که به ضرر این مملکت باشد انجام ندهیم به همین دلیل است که فیلم های ما اجازه نمایش پیدا نمی کند.»
تبریزی تاکید کرد:«با همه این احوال نباید ناامید شویم و حالا که در هیچ شرایطی نمی توانیم با مسوولین صحبت کنیم با خدا صحبت می کنیم چون خدا ظالم را دوست ندارد و دوستدار مظلوم است و ما در شرایطی هستیم که در جای مظلوم قرار داریم. ما با او درددل می کنیم و او حتما صدایمان را می شنود و ما همه، از جمله افرادی هستیم که بالاخره در کارمان باقی می مانیم.همه مسولان آمدند و رفتند و اینجاست که باید بگویم همیشه دیگران رفتند و ما ماندیم و امیدوارم همچنان ما بمانیم و دیگران بروند.»

با اهدای سه تندیس شایستگی بهترین فیلمنامه، بهترین کارگردانی و بهترین فیلم به اصغر فرهادی برای «جدای نادر از سیمین»پانزدهمین جشن سینمای ایران با حضور هنرمندان و طرفداران سینما جمعه 25 شهریور ماه در عمارت مسعودیه برگزار شد.

به گزارش خبرنگار سایت خانه سینما، در ابتدای برنامه پس از پخش سرود ملی وقرائت آیات قرآن کلیپ درگذشتگان سال گذشته به نمایش درآمد و بعد کیومرث پوراحمد دبیر پانزدهمین جشن سینمای ایران روی صحنه آمد و از یاران خود در برگزاری این جشن تشکر کرد و گفت:«از جلال شمسیان مدیر عامل شرکت نوین عرفا حامی مالی جشن برای حمایت ها و کمک های موثری که در استقلال خانه سینما داشتند سپاسگزارم. ایشان عضو خانواده خانه سینما هستند. سپاس از پایمردی محمد مهدی عسگرپور و فرهاد توحیدی و تشکر از بچه های خانه سینما و همچنین سپاس ویژه از مازیار میری مدیر اجرایی جشن دارم. بسیاری از اتفاقات و ابتکاراتی که دراین جشن رخ داد، بستگی به او دارد.»
او با تشکر از داوران جشن سینمای ایران گفت:«باید خیلی حقیر باشم که دلخوری شخصی ام را در آرای هیات داوران اعمال کنم که البته نمی توانستم این کار را انجام دهم و اگر می توانستم وای به حال 143 داوری که همه از بچه های شریف و خبره سینما هستند که یا از اهالی خانه سینما یا با آن دمخور هستند.»
پوراحمد با اشاره به سختی هایی که برای برگزاری جشن متحمل شده اند، تاکید کرد:«مازیار همه چیزهای ناخوشایند را شنید وتحمل کرد اما تو باید بدانی که این اعتراض ها به تو (مازیار) نبود و به همه 143 داور بود. تمامی اهالی خانه سینما مثل هم نیستند و درک و منطق یکسانی ندارند.»
دبیر جشن سینمای ایران با اشاره به بخشی از فیلمنامه مسافران گفت:«خانواده سینما این رسالت را برای خودش قایل است که آیینه قدیمی را که از پیشینیان به ما رسیده برای آیندگان حفظ کند. این خانواده زیر سقف خانه سینما به ماندن و شکفته شدن باور دارد  و همه تنگناها را به جان می خرد و نمی گذارد مجلس تحریم سینمای مستقل برگزار شود وجشن اینچنینی برگزار می کند. همه اعضا از مسن ترین تا جوانترین وجودشان غنیمت است و آنها هستند که خانه سینما را همیاری کردند و حضور موثر در جشن داشتند. خانواده سینما جشن سینما را باور دارند.»
در ادامه برنامه کمال تبریزی و حسن پورشیرازی برای اهدای تندیس بهترین مواد تبلیغی روی صحنه آمدند. تبریزی با اشاره به صحبت های مجری مراسم که می گفت به دلیل نزدیکی به میدان بهارستان از آن حرف ها نزنید، گفت:«فکر می کنم اینجور که ایشان شروع کردند دوستان بعدی که اینجا می آیند باید یک چسب روی دهانشان بزنند.»
تندیش شایستگی بهترین عنوان بندی به شهاب الدین نجفی برای «خیابان های آرام» تعلق گرفت.

در بخش آنونس دیپلم افتخار به میثم مولایی برای «آخرین سرقت» اهدا شد ودر بخش تیزر امیر شیبان خاقانی دیپلم افتخار را برای «سیزده 59» دریافت کرد.

در جشن  پانزدهم 15 لحظه از جشن به پانزده هنرمند تقدیم شد که اولین لحظه با پخش کلیپی به اصغر بیچاره عکاس، بازیگر و دستیار پیشکسوت سینمای ایران تقدیم شد.

علیرضا خمسه و مجید اخوان در ادامه دیپلم افتخار را در بخش پوستر به آرش صادقی برای «یه حبه قند» و علیرضا نصرتی برای«جدایی نادر از سیمین» اهدا کردند و تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار به علی نیک رفتار برای «یک حبه قند» تعلق گرفت.خمسه هم با اشاره به صحبت های جهانگیر کوثری در جشن سال گذشته گفت:«دبیر جشن بزرگ سینمای ایران سال گذشته دوست بزرگوارم آقای فرهاد توحیدی بود و آقای کوثری در جشن پارسال گفتند همه چیز این جشن خوب است اما دبیر قد کوتاهی دارد امسال بلندترین دبیر را تقدیم کردیم و امیدواریم که مقبول افتد.»

لحظه دوم این جشن به بهرام بیضایی تقدیم شد.

غلامرضا موسوی و مهدی فخیم زاده برای اهدای جوایز بهترین فیلم اول روی صحنه آمدند. در این بخش دیپلم افتخار بهترین کارگردان فیلم اول به وحید نصیریان برای  انیمیشن «قلب سیمرغ» اهدا شد. نصیریان  با تشکر از هیات داوران گفت:«این فیلم نتیجه چهار سال زحمت یک گروه 95 نفری است که نمی توانم الان از همه آنها  تشکر کنم اما یکی از دلایلی که می توانم فکر کنم این فیلم ارزشمند به نظر رسیده به خاطر موسیقی و صدای خوب است که محمود موسوی نژاد و پیام آزادی زحمت آن را کشیده اند ومن از هردوی آنها ممنونم.»

تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار این بخش را به امیر ثقفی برای کارگردانی «مرگ کسب و کار من است» اهدا شد و گفت:«ممنونم از هیات داوران و این جایزه را به پدرم تقدیم می کنم که لحظه لحظه از زندگی ام را وامدار او هستم.»

تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار بهترین فیلم به فرشته طائرپور برای تهیه کنندگی «آیینه های روبرو» تعلق گرفت. او هم از هیات داوران تشکرو گفت:« این جایزه برای این ارزش دارد که بیش از 100 داور حرفه ای خانه سینما فیلم ها را به طور تخصصی در سه ماه مورد بررسی قرار داده اند. اولین بار است که تندیس خانه سینما را می گیرم چون بیشتر فیلم کودک می سازم و در جشن خانه سینما فیلم کودک چندان دیده نمی شود. اما حالا برای من جایزه گرفتن همانقدر شیرین است که جایزه دادن و اجازه می  خواهم با همه ارزش هایی که این جایزه دارد آن را به کارگردان خوب سینمای ایران نه به این دلیل که درخشانترین فیلم ها را ساخته بلکه به دلیل مدیریت لحظه به لحظه این جشن تقدیم کنم و به دل شکسته، او احترام بگذارم و امیدوارم باشم که از سختی ها وتهمت ها خسته نشود و باز هم جشن هایی را ببنیم که مازیار میری برگزار می کند و بداند که ارزش این جشن خیلی از جشن های دیگر بیشتر است.»
میری هم در پاسخ به او گفت:«این جایزه شایسته شماست برای سال ها تلاش در سینمای ایران.»

لحظه سوم این جشن به مرحوم سیف الله داد کارگردان سینما و از بهترین مدیران سینمایی سال های گذشته تقدیم شد.

در ادامه مراسم فرهاد توحیدی و محمدمهدی عسگرپور نشان ویژه این جشن را به جلال شمسیان مدیرعامل شرکت نوین عرفا که  حامی بزرگ جشن سینمای ایران بود اهدا کردند.
که در این نشان متن زیر با دو امضا فرهاد توحیدی (رئیس هیات مدیره خانه سینما) و محمد مهدی عسگرپور(مدیر عامل خانه سینما)  حک شده :
باسمه تعالی
" من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق"
جناب آقای جلال شمسیان
ماموریت نهادهای مدنی از جمله اصناف سینمائی دیده بانی،‌دسته بندی و اولویت گذاری مطالبات و انتظارات شاغلان حرفه خویش است. در بزنگاه تاریخی که متولیان دستگاه اجرائی دولت نه تنها به این ماموریت اندک اصناف باور نداشتند بلکه با حصر مالی کوشیدند تا این نهاد را از حیات اجتماعی اش ساقط کنند،دستگیری بهنگام آن جناب از خانه سینما، ‌هیچگاه از یاد و خاطره اعضای اصناف سینمائی و حافظه تاریخی ایران اسلامی محو نخواهد شد.
اینجانبان به نمایندگی از جامعه اصناف سینمای ایران این کنش تاریخ ساز شما را به آیین سپاس خوانده و از خداوند متعال برای تندرستی و بهروزی تان دعا می کنیم.
شمسیان پس از دریافت این نشان گفت:از همسر و فرزند خود و مهمانان این جشن تشکر می کنم و همچنین از بهمن فرمان آرا به عنوان سینماگری برجسته که مظهر استقلال و عزت است، نام برد و تشکر کرد.
محمد مهدی عسگرپور مدیرعامل خانه سینما  به نمایندگی از جامعه اصناف  سینمایی روز ملی سینما را تبریک گفت او ادامه داد:« از همه عزیزان عضو خانه سینما که در این دو سال گذشته یار و یاور هیات مدیره بودند و باعث شدند تلاش ها نتیجه بدهد و خانه بماند تشکر می کنم. همچنین از آقایان پوراحمد و میری که تلاش زیادی کردند  تا جشنی در خور شان خانواده بزرگ سینمای ایران برگزار شود، تشکر می کنم.»
او ادامه داد:«خدا را شکر می کنم که امکان برگزاری این جشن را بعد از مسائل و مشکلاتی که داشتیم، فراهم کرد در شرایطی که امکان بررسی شرایط محیط زندگی فراهم نیست و بخش عمده ای از این تحلیل شرایط در درون نهادهای دولتی امکان پذیر است و امکان بررسی نهادهای صنفی کمتر وجود دارد بنابراین از خانواده بزرگ سینمای ایران خواهش می کنم که امکان بررسی وضعیت، شرایط و رفتارهای صنفی را مهیا کنند تا بتوانیم رفتارهای درست را شناسایی وتقویت کنیم و آنچه که باعث بعضی ریزش ها در خانه سینما شده را بشناسیم و جلو این اتفاق ناخوشایند را بگیریم و برای ساختن آینده ای بهتر دست به دست هم بدهیم.»
مدیر عامل خانه سینما با یاد کردن از فیلم های دفاع مقدس سینمای ایران و یادآوری هفته دفاع مقدس گفت:«فیلم های دفاع مقدس در سینمای ایران فضایی را بوجود آوردند که باید سال ها بگذرد تا ما متوجه شویم این فیلم ها چه ارزش هایی را برای سینمای ایران بوجود آوردند.»
عسگرپور با اشاره به همیاری صنفی که در خانه سینما بوجود آمد، تاکید کرد:«باید از انرژی و توان همه افرادی که در خانه سینما هستند استفاده کنیم. همه دیدیم  وقتی که در کنارهم باشیم چطور می توانیم خانه را حفظ کرده و به خودمان و تمام نزدیکانمان کمک کنیم و بدانیم که نباید از این دایره (کنار هم بودن) بیرون برویم، چون مزیت های زیادی دارد که بخشی از آنها را الان متوجه می شوییم و بخش دیگری از آن را در آینده شاهد خواهیم بود.»

لحظه چهارم جشن با پخش کلیپ به پرویز دوایی نویسنده و منتقد تقدیم شد.

در ادامه اناهیتا همتی و ابراهیم حقیقی طراح و گرافیست برای اهدای تندیس جلوه های ویژه بصری روی صحنه آمدند. تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار این بخش به  امیررضا معتمدی برای« 33 روز» اهداکردند. معتمدی هم با نام بردن از جلوه های ویژه بصری به عنوان صنعتی نو در سینمای ایران از هیات مدیره خانه سینما خواست به تثبیت این صنف در خانه سینما کمک کنند.

هانیه توسلی و یداله صمدی کارگردان سینما برای اهدای جایزه جلوه های ویژه میدانی روی صحنه آمدند. صمدی از این کار به عنوان یکی از پرمخاطره ترین کارها در سینمای ایران یاد کرد که بیشترین تلفات جانی و نقص عضو را در سینمای ایران دارد. تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار به نجف فتاحی برای «راه آبی ابریشم» اهدا شد.

لحظه پنجم این جشن به اصغر شاهوردی صدابردار پیشکسوت سینمای ایران که مدتی است براثر ضایعات ناشی از تصادف روی صندلی چرخدار می نشیند و در جشن هم به همراه خانواده اش حضور داشت، تقدیم شد.

جهانگیر میرشکاری صدابردارو منوچهر اسماعیلی دوبلور پیشکسوت  برای اهدای تندیس بهترین صدابرداری روی صحنه آمدند. اسماعیلی با اشاره به فردی که باید این تندیس را بگیرد، گفت:« در این زمان دلجویی لازم است نه تندیس» تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار این بخش به مهران ملکوتی برای «خیابان های آرام» تعلق گرفت. ملکوتی هم با تشکر و خسته نباشید به دوستانش در این پروژه  از اشکان فخری همکارش تشکر کرد و گفت:«این جایزه برای من خیلی شیرین است چون از دست استادم می گیرم.»

نیکی کریمی و مسعود بهنام برای اهدای جایزه بهترین صداگذاری روی صحنه آمدند. کریمی با بیان اینکه برای دومین بار است که در این جشن شرکت می کند  تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار را به امیرحسین قاسمی برای «اینجا بدون من» اهدا کرد. قاسمی هم گفت:«باعث افتخار من است که این جایزه را می گیرم. از هیات داوران و انجمن صدا تشکر می کنم. چند روز پیش مطلبی می خواندم درباره اینکه وقتی انسان می خواهد از دنیا برود، حس شنوایی اش زودتر از بقیه حس ها از دست می رود بنابراین امیدوارم همیشه بشنوید.»
مسعود بهنام هم با بیان خاطره ای از پوراحمد گفت:«سال ها پیش او در اصفهان سریال قصه های مجید را می ساخت و همه کارهای این سریال را خودش انجام می داد. پوراحمد رفته بود نارنگی بخرد و با دیدن نارنگی ها گفته بود چقدر اینها ریز است. فروشنده با لحجه اصفهانی به او گفته بود، بشینید و نارنگی ها را نگاه کنید.»

لحظه ششم از جشن به ملک جهان خزایی طراح صحنه سینمای ایران تقدیم شد.

ویشکا آسایش و رامبد جوان برای اهدای جایزه طراحی لباس روی صحنه آمدند. رامبد جوان گفت:«خانم آسایش استاد تپق زدن است و زبان  فارسی بیست و ششمین زبان ایشان است.» با این حال آسایش بدون تپق نام برگزیده این بخش را اعلام کرد. تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار به اصغر نژاد ایمانی برای «مهتاب روی سکو» اهدا شد.

پانته آ بهرام و امیر اثباتی، برای اهدای  تندیس بهترین طراحی صحنه روی صحنه آمدند که تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار به آتوسا قلم فرسایی تعلق گرفت. او به دلیل مسافرت دراین جشن حضور نداشت و اثباتی که در همسایگی او زندگی می کند قول داد، تندیس را به او برساند.

لحظه هفتم این جشن به ابراهیم حاتمی کیا اهدا شد.

در ادامه باران کوثری و حامد بهداد برای اهدای جایزه نقش مکمل زن روی صحنه آمدند.  کوثری گفت:«خدارو شکر که با همه بدخواهی ها، موانع و تهمت ها امسال هم  این جشن و خانه را سرپا نگه داشتیم.»
 بهداد هم گفت:«به همه کاندیداها و خانم جواهریان تبریک می گویم. خانم جواهریان شاید شما دوست داشته باشید از اساتید قابلتری این جایزه را بگیرید اما در این جمع کسانی هستند که به استقلال خانه سینما که موضوع مهمی است می اندیشند و من هم از طرف آنها این جایزه را به شما می دهم.»

نگار جواهریان برنده تندیس این بخش  برای بازی در «اینجا بدون من»هم گفت:«خیلی خوشحالم که از شما دو دوست قدیمی این جایزه را می گیرم. خیلی ممنونم از هیات داوران و بهرام توکلی وهمه گروه سازنده این فیلم. از صبح تا به حال فکر می کردم اگر این جایزه را بگیرم چه چیزی می توانم بگویم. می خواستم به همه کاندیداها ادای عشق و احترام کنم و خیلی چیزهای دیگر بگویم که آدم فکر می کند، نباید بگویم اما آنقدر این تندیس را دوست دارم که مثل یلدای «اینجا بدون من» دوست دارم هرشب آن را بشورم و مثل یلدا می گویم که الان خوب می شم. خیلی عادت ندارم تو جمع باشم.»

هنگامه قاضیانی و صابر ابر برای اهدای تندیس بازیگر نقش مکمل روی صحنه آمدند. قاضیانی با اشاره به خانه سینما گفت:«این خانه با غرور و غیرت و آبرو پابرجاست و به ما تکیه گاه و امنیت می دهد.» تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار به شهاب حسینی برای جدایی نادر از سیمین اهدا شد. حسینی هم گفت:«تصور نمی کنم این تقدیر از یک شخص یا فرد باشد . تقدیر از نوعی نگرش  و تلقی مبتنی بر اعتقادات و باورها است و از این بابت به اصغر فرهادی تبریک می گویم.» او جایزه خود را به کمال تبریزی برای خوبی های زاید الوصفش تقدیم کرد.
او به همراه حامد بهداد پس از دریافت این جایزه به جانبازان آسایشگاه ثارالله که در مراسم حضور داشتند رفتند و به آنها ابراز ارادت کردند.

لحظه هشتم جشن به جلال الدین معیریان تقدیم شد.

فریبا کوثری و داوود میرباقری برای اهدای تندیس بهترین چهره پردازی روی صحنه  آمدند و تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار به عبداله اسکندری برای «یه حبه قند» اهدا شد. میرباقری گفت:« خیلی خوشحالم که امشب این افتخار را دارم که به عبداله اسکندری این جایزه را تقدیم میکنم. او علاوه بر اینکه در کار خودش خلاق و بدعت گذار است در طول 27، 28 سال پیش همیشه مشاور خوبی برای من بوده  و امیدوارم عمرش طولانی باشد و خلاقیتش استمرار داشته باشد و سایه اش بر سر اهالی سینما و اینجانب باشد.»

لحظه نهم سینمای ایران به محمدرضا شجریان به همراه تشویق های زیاد حاضران تقدیم شد.

در ادامه شهرداد روحانی و همایون شجریان برای اعطایی جایزه بهترین موسیقی روی صحنه آمدند..
همایون شجریان پیش از اهدای جایزه گفت: «به عنوان یک شیفته هنر به برندگان جوایز تبریک می گویم و امیدوارم فرهنگ و هنر این سرزمین که از پیچ و خم های زیادی گذر کرده و به واسطه آفرینندگان خلاق خود به این درجه از بالندگی رسیده، همچنان خستگی ناپذیر گام بردارد.» تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار بهترین موسیقی متن فیلم به کارن همایونفر اهدا شد. همایونفر گفت: «خوشحالم از کسانی  جایزه می گیرم که شجره خانوادگی شان با موسیقی عجین شده. این سومین تندیس من است و به دریافت این جوایز افتخار می کنم.»
شهرداد روحانی هم با اشاره به اینکه نخستین بار است در جشن سینمای ایران شرکت می کند، گفت: «در ایران زندگی نمی کنم اما اخبار فیلم را دنبال می کنم و خوشحالم صنعت سینمای ایران آنقدر پیشرفت کرده که در تمام دنیا مطرح است. بهترین آرزوها را برای این سینما دارم و امیدوارم موفقیت های بیشتری به دست آورد و موفقیت آن در جوامع بین المللی بیشتر شود.»

لحظه دهم جشن به عباس گنجوی تقدیم شد.

 واروژ کریم مسیحی و مهناز افشار برای اهدای تندیس بهترین تدوین روی سن حاضر شدند. افشار در سخنان کوتاهی گفت: «خوشحالم در جشن سینمای ایران کاندیدا شدم و
آرزوی حمایت و محبت و پشتیبانی برای همه دارم.» او خطاب به نگار جواهریان گفت:« نگار عزیز خوشحالم که جایزه گرفتی و بهترین ها را برایت آرزو می کنم.»

تندیس شایستگی  جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار این بخش به محمدرضا موئینی تعلق گرفت که به دلیل حاضر نبودن او در مراسم میثم موئینی فرزندش جایزه را دریافت کرد و از طرف پدر از داوران، مازیار میری کارگردان سعادت آباد و همایون اسعدیان تهیه کننده این فیلم  تشکر کرد.

پس از تقدیم لحظه دیگری از جشن به مازیار پرتو، تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار  بهترین فیلمبرداری توسط علیرضا زرین دست و مسعود رایگان به حمید خضوعی ابیانه برای «اینجا بدون من» اهدا شد.

لحظه  یازدهم به پرویز پرستویی اهدا شد.

رویا تیموریان و همایون اسعدیان تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول زن را به فاطمه معتمدآریا اهدا کردند و این بازیگر که برای حضور در فیلم «اینجا بدون من» تندیس دریافت کرد، خطاب به اسعدیان گفت: «شاید اندازه این جمع نباشد که بگویم خوشحالم از این تندیس. این چیزی شبیه یک مهربانی است. آن چیزی است که سالهاست از دست دادیم و دیگر با هم مهربان نیستیم.»
او با اشاره به معماری عمارت مسعودیه گفت: «این معماری از قلب ما بیرون رفته و این هم از همان فراموشی مهربانی است که موجب شده حتی با محیط هم مهربان نباشیم. امشب با این مجلسی که در شان سینماست، بعد از سالها به دست خودمان شان مان را به دست آوردیم.این چیزی بود که آقای بهشتی به ما یاد داد تا خانه سینما را بنا بگذاریم تا مستقل شویم و خوشحالم در مقابل آقای بهشتی بگویم خانه سینما مستقل شده. آنچه امشب اتفاق می افتد شایسته سینماست که گام به گام رشد کرده و برای سینما ارزش قائل شده است.
معتمدآریا با انتقاد از وضعیت کنونی سینما گفت: «آنچه ما از دست دادیم ممنوعیت ابتذال است. ممنوعیت ابتذال و زشتی و خشم و دشمنی خوب است چون به جایش مهر می آید.  این برای من تندیس آشتی است. مدتی است که من با خانه سینما احساس خشم داشتم والبته نه دشمنی و امیدوارم همه ما با همدیگر  کاری کنیم که شانی را که حالا  به ما برگشته را حفظ کنیم.»
رویا تیموریان هم دریافت دو جایزه تندیس شایستگی سینمای ایران و جایزه جشنواره مونترال را به معتمدآریا تبریک گفت و خطاب به جانبازان حاضر در مراسم اظهار داشت: «جشن ما را جانبازان عزیز با حضور با شکوه خود مزین کرده اند.»
در ادامه این بخش فرشته طائرپور برای اعطای جایزه جشنواره مونترال به معتمدآریا روی صحنه رفت و معتمدآریا بعد از دریافت جایزه گفت: «برای این جایزه باید از بهرام توکلی تشکر کنم که با همه بداخمی ها و بی فرصتی من و شوخی هایم کنار آمدند. با افتخار باید بگویم به دلیل کارگردانی توکلی است که این جایزه را گرفتم. او از استثناهای سینماست.»

اعطای جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد با اجرای متفاوت مریلا زارعی و مهران مدیری همراه بود. مدیری گفت: «خوشحالم که در جشن خانه سینما حضور کوچکی دارم. چه شبی است امشب که کسانی مانند آقای دولت آبادی، منوچهر اسماعیلی و عبدالله اسکندری اینجا حضور دارند و جای عشق همه ما محمدرضا شجریان امشب خالی است.»
بعد از بیان ویژگی های برنده تندیس که از سوی مریلا زارعی به شکل طنز اجرا شد. بالاخره مدیری نام بازیگر برگزیده را بیان کرد و رضا عطاران برای دریافت تندیس خود روی صحنه آمد. عطاران گفت: «خیلی خوشحالم جایزه ام را از مهران و خانم زارعی می گیریم. مهران به گردن ما بچه های ساعت خوش خیلی حق دارد.
مدیری هم گفت: «رضا شایستگی این جایزه را دارد و امیدوارم روز به روز جلوتر برود.»

لحظه سیزدهم به هوشنگ مرادی کرمانی تقدیم شد.

امین تارخ و کامبوزیا پرتوی تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار بهترین فیلمنامه اقتباسی را به بهرام توکلی برای «اینجا بدون من» اعطا کردند. تارخ گفت: «امشب شب بسیار عزیزی است و از شما می خواهم به افتخار منوچهر اسماعیلی بایستید.» بعد از تشویق اسماعیلی از سوی حاضران جایزه این بخش به بهرام توکلی برای نگارش فیلمنامه «اینجا بدون من» اعطا شد..
حضور محمود دولت آبادی و فرهاد توحیدی روی صحنه برای اعطای جایزه بهترین فیلمنامه اصلی با تشویق همراه شد و این تشویق ها زمانی اوج گرفت که نام اصغر فرهادی برای دریافت جایزه نگارش فیلمنامه «جدایی نادر از سیمین» مطرح شد..
دولت آبادی بعد از اعطای جایزه به فرهادی گفت: «شب زیبایی است و دیدن دوستان قدیم و جدید خوشحالم کرده، بعضی ها پیر شدیم و بعضی همانطور مانده اند. وقتی قرار شد اینجا بیایم حدس زدم که باید حرف هم بزنم و متنی نوشتم.
او در این متن بااشاره به مقاطعی تاریخ ساز سینمای ایران از فیلمسازان نقاط عطفی با احترام و تجلیل یاد کرد او از سهراب شهیدثالث به عنوان نخستین مبتکر سینمای ایران ،‌ابراهیم گلستان ، عباس کیارستمی ،‌امیر نادری ، ناصر تقوایی،‌بهرام بیضائی... یاد کرد.
نویسنده «کلیدر» در مورد فرهادی گفت: «و سرانجام هم اکنون شوق اندیشنده بیشتری آرزو می کنم برای اصغر فرهادی. خوبست امیدوار باشیم که او بتواند به سنجیدگی در خود بنگرد و با وقوف به اینکه اثر او میانگین درست و دقیق از ضدین سینمای ایران ،‌ متفاوت بودن و با سینمای عام است، درست میان جا باقی بماند. میانه گرایی هم پندی است که ما از آموزگار حکیم خود ابوالقاسم فردوسی آموخته ایم و البته این میانه گرایی آسان نخواهد بود.»
فرهادی هم با اشاره به اینکه برای حضور در این جشن از آلمان به ایران آمده گفت: «دیروز صبح فکر نمی کردم امشب اینجا باشم، اما با کمک بچه های سینما این اتفاق افتاد و توانستم خودم را برسانم، ولی با دیدن این جمع و صحبت های آقای دولت آبادی دیگر خستگی در من نماند. خوشحالم توسط کسی تبرئه شدم که از نوجوانی نظرش برایم الگو بوده. او مرا از اینکه جامعه را از بالا قضاوت می کنم تبرئه کرد و خوشحالم این کار را بزرگواری همانند آقای دولت آبادی انجام داد. بعد از امشب به برلین برمی گردم با انرژی بسیار به برلین برخواهم گشت.»

پس از تقدیم لحظه چهاردهم  به امیر نادری کیومرث پوراحمد و حسین یاری تندیس شایستگی جشن سینمای ایران و دیپلم افتخار بهترین کارگردانی را به اصغر فرهادی اعطا کردند. پوراحمد در سخنانی گفت: «چند شب با حبیب احمدزاده که کمی شیمیایی شده هم اتاق بودیم و متوجه سختی نفس کشیدن او شدم. این سختی زندگی جانبازان ما را نشان می دهد.»
او در مورد فرهادی هم گفت: «زمانی که فرهادی «رقص در غبار» و «شهرزیبا» را ساخت نوشتم که او فیلمساز بزرگی  در ایران خواهد شد و حالا می بینیم او از بزرگان سینمای ایران و جهان شده است.»
فرهادی نیز گفت: «تصویر امیر نادری را دیدم و یادم آمد بگویم چند هفته قبل چند روزی با هم بودیم و من پرم از افسوس و حسرت که او در جمع ما نیست. بنابراین فکر کردم می توانم از هم نسل و هم دوره او یاد کنم و بخش نقدی جایزه ام را به کارگردان فیلم «هفت تیرهای چوبی» (شاپور قریب) تقدیم کنم.

ابوالحسن داودی، محمدعلی نجفی و محمدمهدی عسگرپور تندیس شایستگی سینمای ایران و دیپلم افتخار بهترین فیلم را برای «جدایی نادر از سیمین» به فرهادی اهدا کردند و داودی گفت: «حضور ما سه نفر در اینجا معنای زیادی دارد. این یعنی خانواده سینما می تواند در دوره های مختلف با سلایق متفاوتی کار کند، اما وقتی پای اصول به میان می آید، جانمان را کنار هم می گذاریم. خوشحالم که این جایزه را به اصغر فرهادی اهدا کردم.
اجرای یک قطعه موسیقی با رهبری ارکستر شهرداد روحانی و خوانندگی مهران مدیری، اجرای سمفونی... و اجرای ترانه «ای ایران» با حضور مریلا زارعی، هنگامه قاضیانی، کوروش تهامی، مسعود رایگان، حسن پورشیرازی و صابر ابر  پایان بخش مراسم پانزدهمین جشن سینمای ایران بود.
***

انچه در این مراسم به چشم می آمد:
- نور پردازی مناسب منظرعمارت مسعودیه
- ابتکار ایده و ساخت کلیپ تقدیم لحظه ها به سینماگران
- وجود میوه ی سیب و هندوانه و شمع در حوض روبروی سن عمارت مسعودیه
- جایگاه مناسب و شایسته برای جانبازان هشت سال جنگ تحمیلی