روابط عمومی خانه سینما گزارش دومین روز هفته فیلم مستند را به این شرح اعلام کرد؛ 
در دومین روز از هفته فیلم مستند ، شش فیلم مستند  «خاک و تاک» (مظفر حسین‌خانی‌هزاوه)، «ارتفاع امید» (کیوان مجیدی)، «قصه‌ی گیل و گالش» (مختار نامدار)، «مرغانه» (محمدرضا فرزاد)، «فصل غمناک زندگی» (بابک سراب) و «عادت می‌کنیم» (محسن استادعلی) در دو نوبت به نمایش در آمد.
گفتنی‌ است در میان فیلم‌های به نمایش درآمده فیلم «خاک و تاک» جایزه‌ی بهترین فیلم کوتاه مستند، «ارتفاع امید» جایزه‌ی بهترین تصویربرداری و «عادت می‌کنیم» جایزه‌ی بهترین کارگردانی مستند نیمه‌بلند را در پانزدهمین جشن سینمای ایران به خود اختصاص داده بود.
در بخش نخست برنامه‌ی روز دوم، از جمع فیلم‌سازان حاضر در هفته‌ی فیلم، محمدرضا فرزاد و مختار نامدار در نشست حضوری با تماشاگران شرکت کردند و به پرسش‌های آن‌ها پاسخ دادند.
محمدرضا فرزاد که با فیلم (مرغانه) که به باورهای ساکنان استان گیلان درباره‌ی تخم‌مرغ و جایگاه این مواد غذایی در زندگی عادی و روزمره‌ی مردم این منطقه پرداخته گفت: «سوژه‌ی مستند «مرغانه» مورد علاقه‌ی من نبود اما وقتی مرتضی ندایی، تهیه‌کننده‌ی مجموعه‌ی «خوان نوروزی» که این فیلم، تنها یکی از بخش‌های آن به حساب می‌آید از من دعوت کرد تا به جمع کارگردان‌های آن بپیوندم از این فرصت استفاده کردم تا فضای تازه‌ای را در کارهایم تجربه کنم.»
فرزاد گفت: «هر دو فیلم‌ قبلی من با استفاده از مواد آرشیوی ساخته شده بود و من متهم شده بودم که فقط می‌توانم مستندهای آرشیوی بسازم. بنابراین از این دعوت استقبال کردم تا از خودم رفع اتهام کرده باشم. و دلیل دیگر ، پرورش سوژه‌ که کمی تخت و بدون فراز و نشیب به نظر می‌رسید و برای من خیلی سخت و در عین حال چالش‌برانگیز بود.»
وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: «از آن‌جا که پیش‌بینی می‌کردم سایر فیلم‌سازان حاضر در تولید این مجموعه، برای ساخت فیلم‌های خود به سراغ تاریخ، اسطوره و آیین‌های فرهنگی بروند ترجیح دادم از مسیر دیگری حرکت کنم و به سراغ خرافه‌های مردم گیلان درباره‌ی تخم‌مرغ بروم.»
پس از نمایش «قصه‌ی گیل و گالش» مختار نامدار که موضوع فیلم خود را به اختلاف قدیمی و ریشه‌دار یک پیرمرد و پیرزن ساکن شمال کشور اختصاص داده نیز به پرسش‌های حاضران پاسخ داد.
نامدار با اشاره نخستین تجربه‌ی کارگردانی خود گفت: «تولید «قصه‌ی گیل و گالش» سه سال زمان برد. فضای شاعرانه‌‌ی زندگی دو شخصیت اصلی فیلم که ابتدا در ذهن من بود در طول زمان تغییر کرد و اختلافی که بین این دو شخصیت ایجاد شد من را به فکر انداخت که سوژه‌ را تغییر بدهم و درباره‌ی دعوای زن و شوهر محور داستان، فیلم بسازم.»
گفت‌وگو با بابک سراب، کارگردان «فصل غمناک زندگی» و محسن استادعلی، کارگردان «عادت می‌کنیم» دومین و آخرین بخش از برنامه‌های هفته‌ی فیلم مستند بود.
بابک سراب که فیلم خود را درباره‌ی مشکلات زندگی یک سالمند و دشواری‌های نگهداری طولانی مدت از او، را  کارگردانی کرده گفت: «سوژه‌ی این مستند، دغدغه‌ی کودکی خودم بود و از آن‌جا که از کودکی با این مشکل دست به گریبان بودم دوست داشتم یک روز درباره‌ی آن فیلم بسازم.»
سراب گفت: «همیشه دوست داشتم درباره‌ی بچه‌هایی که از حضور پدربزرگ و مادربزرگ سالمند خود به ستوه آمده‌اند و در عین حال نگران از دست دادن آن‌ها هم هستند فیلم بسازم»
وی با اشاره به تاثیر مستقیم دغدغه‌ی خود بر ساخت این فیلم گفت: «در ساخت این مستند به دنبال اجرای اندیشه‌ای بودم که بتواند تماشاگر را از زندگی عادی و روزمره‌ی خود جدا کند و شکل تازه‌ای از نحوه‌ی زندگی را به آن‌ها نشان بدهد.»
محسن استادعلی، کارگردان مستند «عادت می‌کنیم»، دیگر فیلم‌ساز شرکت کننده در این نشست گفت: «احساسم این بود که فیلم با خروج یکی از شخصیت‌ها از مرکز آسیب‌های اجتماعی و بازگشت به حریم خانواده‌ی خود به پایان خواهد رسید اما داستان طبق پیش‌بینی من پیش نرفت و ماجرا شکل دیگری پیدا کرد.»
وی با اشاره به مشکلات نامه‌نگاری و دریافت مجوز برای تصویربرداری از مرکز آسیب‌های اجتماعی که در فیلم به آن پرداخته می‌شود گفت: «تنها کاری که توانستیم انجام بدهیم دریافت مجوز برای تصویربرداری از طبقه اول این مرکز بود.
استادعلی گفت: «من پیش از شروع رسمی تصویربرداری، با استفاده از یک هندی‌کم به میان دختران حاضر در این مرکز رفته بودم  آن‌ها آرام‌ آرام به حضور دوربین عادت کردند و راحت حرف‌هایشان را زنند.»
لازم به ذکر است که هفته فیلم مستند به همت انجمن مستندسازان سینمای ایران و با همکاری انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند براساس برنامه ی اعلام شده تا چهارم آذر ماه در تالار سیف اله داد (خانه سینما) بر پا ست.