دیدار از موزه هنرهای تجسمی گتی، بازدید از نخستین اسکله لوس انجلس و نمایش فیلم سفر به هیدالو  مجموعه برنامه های سومین روز هیات سینماگران ایران به امریکا بشمار می رود.
ژان پل گتی ثروتمند امریکایی در سال 1983 بمنظور تاسیس  نهادی فرهنگی و هنری اقدام به ساخت موزه ای به نام خویش می کند.(همانند انچه حاج اقا حسین ملک با تاسیس موزه و کتابخانه ملی ملک در تهران انجام داده است) مجموعه گنجینه این موزه عبارتست از: عکس، مجسمه (تندیس،سردیس و حجم های انتزاعی) و نقاشی معماری این موزه که با تاریخ اش همخوانی دارد توسط یک مسابقه از بین معماران امریکایی برگزیده و اجرا می شود. باغی بزرگ با درختان و گل هایی متنوع نیز ضلع شرقی بنای موزه را تلطیف کرده است که بی شباهت به معماری باغ ایرانی نیست.
از میان گنجینه نقاشی موزه اثار ارزشمندی از کلود مونه، ون سان ونگوگ، ادگار دگس و پل سزان به نمایش درآمده این بخش از گنجینه متعلق به قرن نوزدهم و هجدهم میلادی است. در بخش عکس این موزه نیز250 اثر از اروینگ پن که به تازگی جهان را وداع گفته است  و عمدتا با موضوع مشاغل و حرفه ها بود به نمایش در امده است. راهنمای این موزه را برای گروه فیلمسازان ایرانی سرکار خانم شکوه که فوق لیسانس معماری است و در دانشگاه به تدریس همین رشته مشغول است بر عهده داشت.

بازدید از نخستین اسکله لس آنجلس و دیدن  چیدمانی از صلیب ها و هلال ها و ستاره های داود که به صورت نمادین و به تعداد کشته شدگان سربازان امریکایی در جنگ در عراق است از نکات مورد توجه هیات فیلمسازی ایران بود. این چیدمان که توسط سربازان امریکایی مخالف جنگ   طراحی و اجرا شده است در ضلع شمالی اسکله و بر روی ماسه ها به شدت تاثیر گذار بود و چشمان هر بیننده ای را بسوی خود جلب می کرد. در کنار این نشان های مذهبی نیز تابلو های عکس قربانیان غیر نظامی عراقی و پرتره های سربازان امریکایی در تابلو های منظم بر روی ماسه های ساحل جلب نظر می کرد.

پایان بخش برنامه های امشب(یکشنبه11 اکتبر) نیز نمایش فیلم سینمایی سفر به هیدالو اثر مجتبی راعی در سالن نمایش دانشگاه یو سی ال ای بود. ویلیام هوربرگ در ابتدا از اینکه در آغاز سال به ایران سفر کرده ابراز خشنودی کرد و افزود این سفر باعث شد تا ما پنجره جدیدی به شناخت از ایران دست یابیم. نمایش این فیلم در ساعت 19.30 اغاز و در پایان نیز اداره جلسه پرسش و پاسخ را ویلیام هربورگ تهیه کننده مستقل سینمای امریکا بر عهده گرفت. ویلیام هوربرگ در ابتدا از راعی  برای ساخت چنین فیلمی با مفاهیم قدرتمند قدردانی کرد و پرسید ایده نگارش این فیلمنامه را از کجا آورده است. مجتبی راعی در پاسخ گفت در ایران با توجه به فرهنگ آغشته به عرفان و آموزه های معنوی کار چندان دشواری نکرده است و این ها بر داشت هایی شخصی از مفاهیم مولانا و عطار است. هوربرگ در ادامه جلسه بازی شخصیت حبیبه (با بازی پروانه معصومی، مرشد فیلم) و باجناق شخصیت اصلی فیلم (همایون ارشادی) را ستود و از راعی پرسید با این فیلم شما چه می خواستید بگویید؟راعی توجه به پوسته و مغز دین را به عنوان لب اصلی مفهوم این فیلم دانست و افزود تقلید به مذهب بدون توجه به گوهر و مغز آن هم باعث آزار فرد  می شود و هم باعث ایجاد مزاحمت برای اطرافیان و این همه آنچه بود که من می خواستم بگویم. راعی در پاسخ به پرسش اینکه چگونه فیلمساز شده است گفت که او در زمان جنگ عراق بر علیه ایران دستیار تصویر بردار بوده است و در کوران یک نبرد سخت تصویر بردار را گم می کند و در میدانی از مین و تلفات ناشی از آن سر در می آورد و به خود جرات می دهد تا اولین پلان را با دوربین هشت میلیمتری از یک رزمنده که در اثر انفجار مین یک دستش قطع شده و با دست دیگرش علامت پیروزی را نشان می دهد، بگیرد. در این نشست مجتبی راعی فیلم را به دو دسته خیلی خوب و بد تقسیم بندی کرد اما ویلیام هوربرگ تهیه کننده مستقل سینمای امریکا گفت که در نظر او فیلم ها به چهار دسته تقسیم می شوند: فیلم هایی که خوبند و پولساز، فیلم هایی که خوبند و نفروش، فیلم هایی که بد هستند و پولساز و فیلم هایی که بدهستند و نفروش. ویلیام هوربرگ از راعی پرسید ایا اصرار داشته است تا همانند تولد یک پروانه فیلم را در سه اپیزود تنظیم کند؟ راعی در جواب گفت: که ابتدا این قصد را نداشته اما در اثر پیچیدگی کار بر روی سناریو ناچار به انتخاب همان شیوه شده است. این برنامه تا ساعت 22 ادامه داشت.