وقتی تشکل صنفی جامعه سینمایی جایگاه مقتدارانه ندارد
طبیعتا از اهالی فرهنگ  وهنر می توان این توقع را داشت که جدا از سلایق و دیدگاه های متفاوت شان، در مسائل درون گروهی و صنفی و جهت دهی درست و متعالی این عرصه با یکدیگر تفاهم و همفکری داشته باشند. اما متاسفانه در طول این سال ها شاهد بوده ایم که افراد وابسته به این حوزه در موقعیت ها و تریبون های مختلف دولتی، صنفی و رسانه ای، نگاهی پرسو تفاهم و انعطاف ناپذیر به یکدیگر داشته اند. برخی مسائل مطرح شده در نشست خبری اخیر هیات مدیره خانه سینما که با حضور محمد مهدی عسگرپور (رئیس هیات مدیره و مدیرعامل) ،‌فرهاد توحیدی (نایب رئیس هیات مدیره) و امین تارخ (سخنگوی هیات مدیره) برگزار شد، بیانگر این واقعیت است که مهم ترین تشکل صنفی جامعه سینمایی ما جایگاه مقتدرانه و محکمی ندارد. گله مندی محمد مهدی عسگرپور از معاونت سینمایی به لحاظ تعامل نداشتن با خانه سینما و محدود شدن حوزه فعالیت این نهاد به بیمه و رفاه اجتماعی اعضای صنوف (آن هم در حد بضاعت و بنیه مالی اش) و درخواست ((فرهاد  توحیدی )) از رئیس جمهور برای همکاری و رایزنی در جهت فراهم شدن موجبات آزادی فیلمسازان زندانی، ‌نشان دهنده ظرفیت های واقعی ((خانه سینما) در شرایط کنونی است.
اگر مدیریت دولتی ((خانه سینما)) را یک نیروی مزاحم که با هم آب شان توی یک جوی نمی رود بداند، از این گفته تلخ نگارنده احساس رضایت خواهد کرد. ولی اگر با نگاهی منصفانه و توام با سعه صدر به نقش و جایگاه این نهاد صنفی بها بدهد، ‌لزوماً باید بستری مناسب برای تحقق اهداف صنفی و فرهنگی پیش بینی شده در اساسنامه ((خانه سینما)) را فراهم سازد. در این افق دیدآرمانی، خانه سینما و معاونت سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ( در عین حال که می توانند جایگاه مستقل خود را حفظ کنند) نقطه مکمل یکدیگر درجهت دستیابی به اهداف بنیادین و کلان سینما خواهند بود.
در شرایط که سینمای ما همچنان از یک نگاه و تفکر دولتی برخوردار است، قاعدتاً مطالباتی چون ایجاد امنیت شغلی، ((حفظ شان فرهنگی و هنری دست اندرکاران  سینما به منظور صیانت از حیثیت حرفه ای آنها)) و ... بررسی و ارائه پیشنهاد برای برقراری استانداردهای حرفه ای تولید، توزیع و نمایش سینمای کشور به موسسات ذی ربط و بررسی و تصویب استانداردهای سینمای حرفه ای را می باید در وهله اول متوجه همان سیاستگذار و مدیر دولتی کرد.
ولی حال که یک تشکل و نهاد صنفی با قدمت ((خانه سینما)) این موارد را در اساسنامه و شرح وظایف خود پیش بینی کرده است، لااقل بیاییم دستش را باز بگذاریم و همکاری لازم و دلسوزانه را برای دستیابی تدریجی به اهدافش داشته باشیم. فرضاً‌ برگزاری ((شورای عالی سینما)) از ناحیه ((معاونت سینمایی)) و دولت بدون مشاوره و همفکری با هیات مدیره و صاحب نظران صنوف خانه سینما، چه نتیجه و دستاورد مطلوب حرفه ای و کارشناسانه می تواند داشته باشد؟
هویتمندی و استقلال خانه سینما در حیطه اهداف و فعالیت های صنفی خود و حضور کارآمد و تاثیرگذارش در جهت سیاستگذاری فرهنگی و رشد و اعتلای سینمای حرفه ای و .. امور پژوهشیٰ پشتوانه گرانقدری برای جامعه سینمایی کشور و مدیران و متولیان فرهنگی خواهد بود. اگر میزها و سمت ها ما را هوایی نکند و دغدغه عمیق فرهنگی و اینجایی داشته باشیم و همه چیز را سیاسی نبینیم، می توان ((خانه سینما)) و نیروهای مجرب و کارآمدش را دوستان و  نیروهای خودی دید، نه دشمنان فرضی.