به نام خدا

در اولین روزهای آغاز به کار یازدهمین رئیس جمهوری اسلامی ایران ، و در دوران انتقال قدرت اجرایی ،  واگذاریهای شتابزده در حوزه اقتصاد ، استخدامها و برکناری های بی حساب و کتاب و نظایر آن که آثار و تبعات خسارت باری برای این دولت به دنبال خواهد داشت باعث می شود رخدادهای حوزة فرهنگ کمتر به چشم آید . حل و فصل مشکلات عمیق در حوزة فرهنگ اگر دشوارتر از دیگر عرصه ها نباشد به اندازة آنها همت می طلبد . خوشبختانه اشراف رئیس جمهور منتخب در مناظره های انتخاباتی بر حوزه سینما و مشکلات  آن ، نوید تلاش ، عزم و اراده ای شایسته برای استقرار نظام واقعی صنفی بوده است .

اقدامات دامنه داری که از حدود چهار سال قبل از سوی مسئولان دولت دهم در عرصة سینما در مخالفت با نظام صنفی مستقل آغاز شده بود ، علیرغم صدور دستور موقت شعبه 27 دادگاه عمومی حقوقی مجتمع قضایی شهید بهشتی ، همچنان از سوی مدیران و کارگزاران دولتی در آخرین روزهای کاری ایشان با همان شدت وحدت ادامه دارد و سیاست رسوای صنف سازی و تلاش برای جامة قانونی پوشاندن بر آنها در گام آخر ، کانون کارگردانان سینمای ایران را هدف گرفته  و در صدد است بی توجه به سابقة بیست سالة آن ، تشکیلات تازه ای را بنا نهد که البته کوشش عبثی است . تجربه های دورة اخیر نشان داده است مشابه سازی برای نظام صنفی اصیل مشکل چندانی ایجاد نخواهد کرد و خانه سینما و اصناف عضو آن همانند دو سال گذشته از این گردنه نیز با موفقیت عبور خواهند کرد ؛ در عین حال لازم است دولت آینده و مدیران آتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این رخداد را نیز همسنگ سایر تحرکات زیانبار در حوزه های اقتصاد و سیاست و ... ارزیابی کرده و نسبت به تأسیس و راه اندازی نظامات شبه صنفی در این روزهای انتقالی حساس باشند و اجازه ندهند که سهم خواهان و رانت جویانی که هشت سال شیرة مادی سینمای ایران را مکیدند از در دیگری وارد شوند .

هیأت مدیره خانه سینما

سیزدهم مرداد ماه 1392