در سال 1306 در تهران به دنیا آمد. پدرش معزالدین خان امامی از اساتید و نوازندگان بنام تار بود. آموزش موسیقی را از کلاس پدر آغاز کرد. در 1339 در رشتۀ آهنگسازی از هنرستان عالی موسیقی فارغ¬التحصیل شد. پس از درگذشت ابوالحسن صبا در 1336 به رهبری ارکستر شمارۀ یک هنرهای زیبا منصوب شد. در 1341 به ریاست هنرستان موسیقی ملی برگزیده شد و تا فروردین 1350 در این سمت باقی ماند. در 1350 برای ادامۀ مطالعات رهسپار آلمان و اتریش شد. از آثارش مجموعه¬هایی از موسیقی ایرانی و اپرای خسرو و شیرین (1349) و بیژن و منیژه (1349) منتشر و اجرا شده است.
فیلم¬ها_ 1332: اشتباه (م. مبینی) (انتخاب موسیقی)؛ 1335: مرجان (؟) (انتخاب موسیقی)؛ 1337: هفده روز به اعدام (ه. کاوسی) (انتخاب موسیقی)؛ 1350: باد صبا (آ. لاموریس) (انتخابی).
از فیلم¬های کوتاه_ 1340: یک آتش (ا. گلستان)؛ 1341: موج و مرجان و خارا (گلستان)؛ 1344: گنجینه¬های گوهر (گلستان).